woensdag 29 februari 2012

Dag 111 Een volle la, deel 3

Laat ik er bij het ontbijt maar meteen een paar categorie-tjes
uit de overvolle la bij pakken, dacht ik vanmorgen vroeg.

Terwijl Frits mijn band plakt worstel ik me door de inhoud
van mijn jarenlang verwaarloosde la heen.


Dit moet blijven; het is bijzonder helpend om te weten hoe je
nou precies het afval moet scheiden. Ik kijk er iedere maand
wel een keertje in.

(bijvoorbeeld: mag een kapotte glazen vaas nou wel
of niet in de glasbak? Nee, zo blijkt uit de folder)


Ja serieus waar. Anno 2012 bestaat dit nog; 
mensen die een mapje hebben met routebeschrijvingen.
Moet blijven, totdat ik een TomTom heb.


Kan ook niet weg. Het is een leuk artikel over
een stel dat een jaar lang alleen at wat binnen
20 km omtrek geproduceerd werd. Erg inspirerend. 


Gelukkig, dit kan weg. EN ik zie dat mijn band is geplakt!


17.30 uur - de hartige broccoli taart staat in de oven.
Ik pak er maar weer een stapeltje bij.


Dit kan in ieder geval in de papierbak.


'Wat moet ik nou met al die categorieën van 1 à 2 bladzijden die ik wil 
bewaren?' jammer ik tegen Frits, die een krantje leest in de keuken.

'Stop het in een ordner met tabbladen, werkt toch prima?!' opperde hij.
'Ja maar, dan heb ik over tien jaar toch tien ordners?!' antwoordde ik
huilerig (ik was de moed even kwijt).
'Welnee, ieder half jaar schoon je de ordner even op. Kijk je wat eruit kan.'

Hoe simpel kunnen dingen zijn.


Ik ben weer een paar stapjes verder.
Hoog tijd om aan tafel te gaan.


dinsdag 28 februari 2012

Dag 110 Een volle la, deel 2


Vandaag heb ik de eerste categorie uit de stapel van gister gepakt.



Blijkt daar alweer de helft van weg te kunnen! Meevaller.



Wat overblijft kan in de witte map erbij. Daar had ik al een
tabbladje inzitten met deze categorie. Nota bene.



Top. That's it for today.
Toch een piepklein stapje gevorderd.

maandag 27 februari 2012

Dag 109 Een overvolle la.

We zijn er weer. Terug van een weekje skiën waarin ik heb ontdekt dat ik niet meer dezelfde ben als een half jaar geleden. In bepaalde opzichten dan, hè. Waar heb ik het over? Liep ik vroeger hevig gestrest, met wilde blik en knoop in mijn buik, in te pakken, nu heb ik overzicht en een plan. Het is zelfs zo erg dat ik vlak voor we weg gingen nog een uurtje overhad om mijn laatste blogje de wereld in te sturen - die van de waskamer. Nou ja!!!!

Verder. In het vakantie-appartement aangekomen heb ik meteen de keuken gereorganiseerd (kon veel handiger) EN met een citroentje de extreem aangekalkte waterkoker uitgekookt. Voelde me daarna kiplekker. 'Het moet niet gekker worden' zag ik mijn man denken. Moraal van dit verhaal? Neem altijd een citroentje mee op vakantie.
Zonder gekheid; er blijven heus genoeg dingen over waarin ik graag groei zou zien, karaktertechnisch gesproken. Maar op dit punt (opruimen & overzicht) zie ik verandering en dat ervaar ik als een wonder.

Graag wil ik verwelkomen:  Eef! Haar opruimblog heet 'T uus opkallefatr'n. (dat is zeeuws voor...kijk zelf maar even op haar blog. Het kruidenkastje is aangepakt!)

************************************************************************************************************


Na de break van afgelopen week heb ik eindelijk
genoeg moed verzamelt om de moeilijkste la aan te 
pakken die deze kast rijk is.


Echt waar. Hij is moeilijk. Dat komt omdat hier allerlei 
individuele papieren in zitten die geen verband met elkaar 
houden maar waarvan ik altijd vond dat ze bewaard moesten blijven.


Dat resulteert dus in 20 categorieën.

Wat moet een mens daarmee? Ik wil het bewaren maar
hoe vaak lees ik hier iets van? Mmm, goede vraag.
Hier moet ik over na denken.


Dit mag weg. Dat is al een stap voorwaarts.


Ik staar in de lege la, leg de 20 categorieën op een stapel
en besluit morgen verder te gaan. Ik heb even tijd nodig
om bij mezelf te rade te gaan: wat kan ik loslaten? Wat is
echt belangrijk?


************************************************************************************

Tot slot, een tijdje geleden kreeg ik van Anne Marie de 'Tell me about yourself - Award'
en een poosje daarna de Liebster Award van Puck EN vandaag nogmaals de Liebster van Yvonne.
Allereerst hartelijk dank voor jullie waardering. Dat voelt heel fijn.



Ik zal jullie wat dingetjes over mezelf vertellen.


Ik hou dus van skiën en snowboarden.
Eigenlijk van alle sporten waar je niet teveel
moeite voor hoeft te doen, haha.

Ik ben enigszins sportief maar dus niet op de
Marathon-van-New-York manier.




Dit ben ik van dichtbij, gefotografeerd door Frits. Ik heb
vliegensvlug mijn bril van mijn hoofd gerukt, want
oh, hoe graag zou ik weer lenzen kunnen dragen.




Ooit was ik een erg zwangere KLM-grondstewardess.
Elf fijne jaren heb ik er gewerkt. Met de komst van de
kinderen ben ik geswitcht naar het fulltime moederschap.

(oké, de jurk is groot, maar zit echt heerlijk in
zwangere omstandigheid).




Ik hou van creatieve dingen: haken, breien, knutselen.
Mijn opleiding heb ik genoten aan een ModeAcademie
in Rotterdam.




En tenslotte: vorige maand is er een kip naar mij vernoemd.
HOE ver kun je het schoppen in je leven?! Vandaag bracht
mijn lieve buurvrouw Veronica me er een eitje van. Sweet.
Fijne late avond nog, 
Nelleke

vrijdag 17 februari 2012

Dag 108 Tataderda... washok werd waskamer!

Dat mijn washok is getransformeerd tot een gezellige waskamer is iets wat mij,
telkens wanneer ik een wasje weg vouw, met trots en blijdschap vervult. Maar,
dat ik het resultaat ook nog kan delen met fellow strijders, dat vind ik echt
super.

Voor de totale ervaring (om een beeld te krijgen hoe intens ongezellig 
het er was), klik eerst nog 'ns op:

Het washok, deel 1
Het washok, deel 2
De waskamer, deel 3
De waskamer, deel 4

En dit is het geworden:

Mijn lieve man (die eigenlijk niet begrijpt waarom een washok leuk moet
zijn) heeft een meubel getimmerd. Zo is er een kastje ontstaan voor de
wasmiddelen.

En vlak ook de bovenkant van het meubel niet uit. Nodigt dit niet uit tot
 METEEN weg vouwen van een was?




Ik heb er een lief gordijntje bij genaaid.


Op de plek waar jarenlang een vergeten jacquet en rokkostuum hingen
(plus een enorme pluk reservejassen waar nooit naar werd omgekeken)
kijk ik nu naar dit fijne behangetje. Ook Pip, want wat is dat toch leuk.




Zelfs het handige inklapbare rekje wat alweer zo'n zeven jaar 
achter de deur stond te wachten om opgehangen te worden...
... hangt!!!


Een paar gezellige plantjes erbij (neppertjes van de Ikea).


En wat andere Ikea accesoires; het maakt
het hier knus en gezellig.


Was het Puck, die een schemerlampje opperde?
Goed idee. Draagt bij tot de sfeer.



De foto op de verwarmingskast komt uit het Green Gate Magazine van
vorig jaar. Het hangt er om het merklabel van de verwarming (uhg, wat lelijk)
te verbergen. En zo is mijn washok een waskamer geworden.

De komende dagen ga ik genieten van een kastjes-loze week. 
Op maandag 27 februari pak ik de draad weer op.

Fijne vakantie allemaal!
Nelleke

donderdag 16 februari 2012

Dag 107 Een verfklusje in de waskamer.


Na een dag met gezellig bezoek is nu 
de rust in ons huis weergekeerd.



Ik zoek alles bij elkaar voor mijn 'kastje' van vandaag...



En loop naar zolder. Vanavond leg ik de hand aan het laatste 
stukje waskamer-metamorfose. Morgen is tada-dag!

Een vriendin (met verstand van interieur-styling) gaf me 
de tip om deze balk te verven in een tintje. Daar gaattie...




Voor het verven komt natuurlijk 
degelijk (zucht) St.Marcen en schuren.



Maar wat is dit nou?!! Dit is niet de kleur groen 
die bij het behang past!!! Oh nee, dit komt niet meer goed!

Mmmm. Volgens mij is het tijd om je bed in te stappen Nelleke.
Morgen weer een dag - komt tijd komt raad.



Nou, slaap lekker dan maar.

woensdag 15 februari 2012

Dag 106 Het sleutel-laatje.



Dank voor al jullie reacties op het behang!! Erg leuk, zoveel enthousiasme.
Even in alle eerlijkheid (want daar gaat het tenslotte om bij dit blog);
hoewel dit muurtje me vrij overzichtelijk leek zaten er onverwacht pittige
hoekjes in; uiteindelijk ben ik er 3,5 uur mee zoet geweest.

Daarom vandaag een klein (doch prangend) laatje.


Ik denk al een tijdje; 'dit moet beter kunnen'.


Kopje thee erbij. Sorteren maar.


Zestien pennen! Dat zijn er elf teveel in dit laatje.


En kijk nou, daar hebben we er nog eens vijf!
Waarom noem ik dit 'het sleutel-laatje'?!


Potloden lagen er ook bij. Fijn toch eigenlijk om tijd te 
nemen ze te slijpen; mindfull karweitje.


Het druk en sluitzakje brengt redding.
De perfecte opbergmanier voor de pennen en
potloden-voorraad. Het zakje gaat in een mandje.


Mmm... weet iemand of deze bij het oud papier kan?


Het laatje is nu schoon, de mandjes ook.
Er zitten geen overbodige spulletjes meer in én
mijn dingetjesbakje is ook weer bijna leeg.


Ik schuif het laatje met voldoening dicht,
en draai me om...




Ja. Ik vind het een goed behangetje.


dinsdag 14 februari 2012

Dag 105 Metamorfose in de keuken

Vandaag is mijn kastje een klusje. 
Een Klus eigenlijk.


Hier gaat Pip behang komen, en over twee
uur moet het erop zitten.


Leuk!


Het zit erop. Ik ben afgepeigerd maar wel voldaan.


Ik bevind me in de staat waarin ik ook
altijd van de kapper kom...vind ik het leuk?


Mmm...ja, dat wel.


Het is een prachtig motief.


Maar ik moet er wel even aan wennen.


Mijn zoon niet; die vind het super. Van de restjes
behangt hij zijn deur.




'Het voelt een beetje amerikaans aan' zei mijn man tijdens
het eten. Dat zal het zijn. Gelukkig ben ik meestal dol op
amerikaans....

Tot morgen, Nelleke