donderdag 29 maart 2012

Dag 122. Een nieuw begin.

Dank voor jullie lieve berichten. Ik ben er weer.
Mijn blaasontsteking is volgens mij onder controle 
en ik voel weer de energie om dingen te doen.

Het was goed om een tijdje wat afstand te nemen. 
Zo kom je erachter wat je eigenlijk wilt. 'Wat wil ik?' 
vroeg ik aan mezelf. En nu weet ik het.




Ik wil een nieuwe eerste etage.

Wanneer lezers schreven dat ik in zo'n mooi huis woonde
dacht ik bij mezelf; dan heb je mijn eerste etage nog niet gezien!
Die is er namelijk vrij ernstig aan toe.




Op het eerste gezicht denk je misschien 'niks aan de hand, toch?'
Daarom neem ik jullie mee op een rondleiding, om de schokkende
details te onthullen.

Neem dit tapijt onder ons bed.  Het is niet de kleur die ik wilde, nog de juiste maat.
En, het ligt alleen aan mijn kant! ( ik ben degene met koude voeten) Kortom, dit
tapijt klopt hier niet,  maar toch ligt het hier al zo'n zeven jaar.




Dit durf ik eigenlijk niet te laten zien, maar vooruit.
Een nachtkastje met kringen en iets wat op een lampje lijkt.

Het lampje was ooit een leuk, van de Hema,
maar het is allang teloor gegaan. Waarom koop ik
dan geen nieuwe lampjes zou je denken?
Daarover later meer.



Ook hier ben ik niet trots op. Schimmel op de muren.
Is toch vreselijk?! Gelukkig zijn de muren inmiddels
tussen de spouwmuren goed geïsoleerd. Maar het
lijkt me duidelijk dat hier een verfje of behangetje
op moet.



Say no more.



Ooit waren dit leuke gordijnen; van zijde en rechtstreeks
door de vorige bewoonster laten overkomen uit India.



Maar o jongens, wat gênant.
Waarom doe ik hier niets aan?




Tot slot nog een luxeprobleem: ik vind deze kast
inmiddels zo lelijk. We hebben hem nu tien jaar,
mag hij (of zij) nu alsjeblieft afgeschreven zijn?

Goed, het hele punt is dat ik, net als in de kwestie
met mijn kastjes, verlamd raak van de hoeveelheid
zaken die hier beslist, gekozen en uitgevoerd moeten
worden. Ik doe...niets.

Help! Ik wil een nieuwe etage (oke, vernieuwde is
ook goed). Dat is dus waar ik me de komende tijd op
ga richten: met maar één opdrachtje per dag tegelijk.

Ben benieuwd waar dit toe gaat leiden!



maandag 19 maart 2012

Dag 121 Bloggers-block



Dag lieve lezers,

Ik heb jullie gemist en misschien jullie mij ook een beetje. Het hebben van een blaasontsteking die maar niet wil wijken heeft mijn energie danig verminderd. Als side-effect brengt dit bij mij een bloggers-block teweeg; een kastje per dag kan ik nog net opbrengen, maar erover fotograferen, bewerken, uploaden en schrijven is iets waar ik op het moment gestrest van raak. Nou, dat is nooit de bedoeling geweest, natuurlijk.
Rustig aan doen is het motto (ik hoor mezelf zeggen 'volg je eigen spoor') en wat zo fijn is ...in dit project kan dat gewoon, want ik ben eigen baas en benadeel verder niemand.

De komende tijd doe ik mijn kastjes even in stilte, en wanneer ik weer opbloei horen jullie van me. Misschien af en toe, misschien weer dagelijks. Alles op zijn tijd.

Ondertussen, succes met jullie kastjes!
Nelleke

dinsdag 13 maart 2012

Dag 120 Een kleedje voor over mijn laptop.

Kijk, wat het is met dit soort hoekjes:
je legt er tijdelijk wat neer en voor je met je ogen knippert
zijn er vier weken voorbij en is het stapeltje stofjes
onaangeroerd gebleven. Ra, ra, hoe kan dat?!



Kortom, tijd voor de kastje-per-dag aanpak.

Het gaat hier om een laptopkleedje; teneinde mijn
laptop op stijlvolle wijze aan het zicht te onttrekken. 
Zelf bedacht, trouwens.



We gaan het gewoon doen vandaag.



Van de stofjes word ik blij, dat is een ding wat zeker is.



Een oud dekentje mag als zachte vulling meedoen.



Fase 1 is klaar.



Nu verspringt de tijd en is het avond. 
En help het is nog niet af.



Dit kleedje wordt een blijvertje, een goede reden om 
morgen verder te gaan en in het daglicht nette steekjes 
te maken. Nu vallen mijn ogen dicht.



Welterusten en tot morgen allemaal.


maandag 12 maart 2012

Dag 119 De koelkast in recordtijd.

Vandaag moet ik het hebben van de restjes tijd 
die overblijven tijdens het koken.



Terwijl de courgettesoup staat te pruttelen.



En de macaroni-schotel in de oven een 
krokant laagje krijgt, zit ik samen met mijn 
nog nietsvermoedende man te keuvelen bij 
een wijntje en een bakje chips.



'Weet je wat wij nu even samen gaan doen?' keuvelde ik op gezellige toon door,
'wij gaan in 10 minuten de koelkast schoonmaken'.
'Dat kun je niet menen' uitte hij ontzet. 
'Jawel, want diep van binnen wordt jij vast ook gelukkig van 
een schone koelkast'. Gevolgd door een wat smekend;
'wil je me helpen want anders krijg ik het vast niet voor
mekaar vandaag?' 

'Wat een rotsituatie', verzuchtte die schat van een Frits hartgrondig en slofte
achter me aan naar de koelkast. Waarop ik moest gieren van het lachen en
hij ook een klein beetje.



Goed, deze koelkast wordt nu in tien minuten leeggeruimd.



Afgesopt.



Ontdaan van potjes die niet meer gebruikt 
gaan worden (over datum).



En weer ingeruimd.



'Nou, voelt het niet fantastisch?!!!' vroeg ik Frits.
'Hmm, ik ben er nog niet zo zeker van' zei hij en
schoof opgelucht weer achter zijn wijntje. 


zaterdag 10 maart 2012

Dag 118 Het file laatje - ik hou em bij!

'Je moet je laatje gewoon niet zo ver bij je vandaan laten
lopen'. Die uitspraak van Frits blijft me achtervolgen.



Telkens wanneer het file-laatje in de keuken
aan het overlopen slaat, denk ik er aan.



Aan de ene kant is het bijzonder irritant, zo'n verstandige 
uitspraak die in je hoofd blijft hangen. Maar zou het kunnen
dat de uitspraak blijft knagen omdat...'ie klopt?!

Mmm, laat ik hem vandaag maar eens ter harte nemen. Kan nooit
kwaad. Bovendien ben ik al dagen naar iets op zoek; vermoedelijk,
hopelijk, bevindt datgene zich tussen de stapel (zie rechts van de tafel).



van vorige week, neem ik, nu ik toch bezig ben, ook 
even mijn huidige kladblok door.

'Moet je ook niet te ver bij je vandaan laten lopen' 
mompel ik tegen mezelf.



Kijk, dit kan er bijvoorbeeld allemaal uit. Hoef ik daar later 
tenminste geen beslissingen meer over te nemen.



Dit is ook een opmerkelijk iets.
'Hé, gratis' dacht ik, dat bewaar ik.
Maar toen bedacht ik me het volgende:

a) Wij hebben geen Pathé Theater in de buurt.
b) Zowel ik als de kinderen willen The Muppets
helemaal niet zien.

Weg ermee dus.



Dit begint al ergens op te lijken.
Rechts van de tafel is niks meer te zien
en wat op de grond ligt gaat weg.



Prettig, ik ben weer heerser over mijn laatje.
En omdat ik weet wat er in ligt geeft het rust.



Tijd voor thee. Sterke kamille-thee, 
want een blaasontsteking is langsgekomen.
 ..
Positief punt: de cranberrie pillen stonden op hun plek,
in één greep had ik ze te pakken; niks geen gegraai meer
achterin overvolle planken. Oh jongens, wat is dat toch fijn.

Fijn weekend, verder!


vrijdag 9 maart 2012

De vrijdag en zaterdag-switch!


Ik switch de vrijdag met de zaterdag;
morgen meer!



donderdag 8 maart 2012

Dag 117 De opzetkast in de keuken - de finishing touch!




Vandaag drink ik mijn cappuccino vroeg, om
me vervolgens over te geven aan een vol dagje.



Ik heb de sublieme vondst bedacht om toch te kunnen
scoren wat kastjes betreft. Op de route rol ik hier even 
naar binnen. Daar staat nog steeds een glazen plaat te 
wachten.



Die waarvan op dag 104 helder werd dat hij mistte.
Het is even een zoekplaatje, maar dit is 'em.




Hè, nou, dat voelt fijn. De kast is weer compleet.



Al wordt het nu wel pijnlijk duidelijk dat het servies dat NIET is, haha.
Mmm, dit is een lachje met een scherp randje eraan.
(voor de full story, lees hier).




Dromend over mooie serviezen en zuchtend omdat ik die
voorlopig (zolang Green Gate me nog niet sponsort) niet
in mijn opzetkast zal hebben staan, draai ik me om en...

voel opeens de zon door de ruiten naar binnen schijnen.
Ik gooi de deuren open en geniet even lekker van het 
zonnetje. Kastje gedaan, what's next?