maandag 31 oktober 2011

Dag 33 - de vierde dag op zolder...

Dit is het kastje wat gister onder hopen stofjes te voorschijn kwam. Mijn schoonouders kregen het als huwelijksgeschenk...het was namelijk een bestek-cassette. Nu is het kastje leeg, dus ja wat doen we ermee?

Mmm, dit kastje is in zichzelf een 'kastje-per-dag', blijkt.


Een stapel agenda's kwam er o.a. uit tevoorschijn van mijn lieve man Frits. Daarnaast ook zijn geboortekaartje (links) en een foto van een verre oom (rechts). Wat een intrigerende foto!! Vergroot hem maar eens, dat was me er nog eens één.
Dit alles gaat niet weg. Ik ga nog even nadenken over wat de juiste plek voor deze dingen zou kunnen zijn.

Dit is het meest bijzondere vondstje van vandaag. Ik stond op het punt om het weg te doen, maar het blijkt een apparaatje te zijn waar je vroeger de bedienden mee kon bellen! Haha, uit de familie van mijn man hoor (ik had geen idee dat ik zo sjiek getrouwd was). Ik zal het eens ergens monteren en kijken wat er gebeurd als ik erop bel.

Voor deze spulletjes ga ik een vakantie-doosje maken. Het is best handig wanneer je de internationale adapter ook daadwerkelijk kunt vinden wanneer je op een verre reis gaat.



Preciès op het juiste moment, terwijl ik zit te dubben wat er met het kastje moet gebeuren, komt manlief naar zolder en oppert dat het kastje een plekje in zijn schuurtje mag krijgen, voor spulletjes aldaar. Nou ja zeg, hij neemt het zelfs meteen onder zijn arm mee. Als dat niet fijn is.

En zo is er weer een klein hoekje opgeruimd, op de zolder.

Dag 32 - weer een dag op de zolder...

Wanneer ik vandaag op zolder kom is het al niet meer zo weemakend erg als twee dagen geleden. Toch, ook vandaag weet ik niet hoe ik verder moet. Dat komt door die zwarte bakken. Ik dacht dat het handig zou zijn om twee fijn-grote bakken te kopen voor onze foto's. Eén voor man, één voor mij.

Oke, alle foto's kunnen er in, maar waar laat je ze? Ze zijn gigantisch! Ik dreig te blokkeren.


Wat ik nu doe op zo'n blokkademoment, en dat is best een tip, is zitten en rustig rondkijken.
Raakte ik vroeger nog in paniek, nu neem ik een pauze en bekijk kalmpjes de mogelijkheden
om me heen.

Al zittend kom ik tot de conclusie dat ze achter het verre schot kunnen. Niet echt voor het
grijpen, maar ja, in dit digitale tijdperk zit men niet vaak meer met de neus in de oude foto-
dozen. Ik in ieder geval niet. En wanneer ergens tijdens dit 365-dagen-project de ruimtes
achter de schotten aan de beurt zijn, reorganiseer ik ze gewoon naar een plekje dichterbij.




Na deze enorme barrière geslecht te hebben, stuit ik op stapels en stapels stofjes die ik in een kwartiertje tot keurige stapeltjes vouw.
En kijk nou wat de stofjes hebben blootgelegd? Een kastje - het kastje waar mijn schoonouders 50 jaar geleden hun zilveren bestek in bewaarden.

Wordt vervolgd!


Dag 31 - de volgende dag op de zolder...

Deze dag heb ik mij toegespitst op al de stapels kinderkleding die verspreid lagen op de zolder. Het stond me weer fiks tegen, maar het moest dus ik deed het.

Wat mij erg helpt is als de dingen er een beetje leuk uitzien. Zelfs als het plastic zakken met kinderkleding zijn die tijdelijk achter het schot verdwijnen!

Dus, na alle kleren op de juiste stapels te hebben gelegd heb ik een simpele manier bedacht om de zakken handig van redelijk leuke labels te voorzien. Karton, dikke zwarte stift en veters (die ik netjes bewaar maar nooit gebruik) waren hiervoor nodig en ik was best tevreden.


Zo verhuisden de zakken met een goed gevoel achter het schot.
En de zakken die weg konden bracht ik meteen naar beneden, EN NAAR DE AUTO!! Dat is pas echt de kroon op het werk; wanneer je daadwerkelijk spullen die je niet meer gaat gebruiken, je huis uit draagt.


Op weg naar school reed ik even langs de Rode-Kruis containers. Hopelijk worden andere mensen weer geholpen met deze kledingstukken.


Dag 30 - De zolder!

Het is maar goed dat ik er een afspraak over had gemaakt met mezelf en de buitenwereld want anders was ik er niet aan begonnen. Dus, met frisse tegenzin loop ik naar boven en...begin.

Hieronder zie je waarom ik er zo tegenop zag;



De eerste van deze vijf zolderdagen ben ik rustig aan begonnen. Al de tassen die er nog lagen van de vakantie heb ik achter het schot gelegd. Je ziet ze op de bovenste foto.
Best al een verschilletje. Meer kon ik niet opbrengen, morgen weer een dag.

zondag 23 oktober 2011

Dag 28 en 29 - Twee mandjes

Ik was even op herfstvakantie en heb mezelf verwend met een korte kastjes-pauze. MAAR, nu ben ik er weer en ben super gemotiveerd om door te gaan...op naar de 365 dagen.

Soms denk ik...komt het echt wel goed met mij en de kastjes (dan kijk ik naar alles waar ik nog niet ben geweest, de zolder bijvoorbeeld). Toch, vaak denk ik; wat is er al ontzettend veel veranderd!!! Er zijn al zoveel plekken in ons huis beter georganiseerd. Sterker nog, ik begin er slag van te krijgen. Loop ik ergens door iemands huis, denk ik 'die mand zou drie keer zo leeg zijn als iemand hem even uitzocht'. Het moet niet gekker worden.

Het is dus echt waar...doe iedere dag iets kleins en na een jaar heb je iets groots bereikt. Ik krijg vaak de vraag 'kun je met je kastjes-project wel 365 dagen vullen?' Eerlijk gezegd denk ik dat dat geen probleem zal zijn. Maar ik ben wel erg benieuwd welk laatje, of kastje of plankje nummer 365 zal zijn!

Goed, aan de slag. In de mooie kast staan twee mandjes. Die zitten vol adapters en andere spullen. Het is inmiddels één grote knoop, en dat zorgt voor irritatie! Tijd om ze om te keren en uit te zoeken.

Zo zien ze er van binnen uit. Brrr.

Ik heb ze lekker in de ochtendzon heel relaxed uitgezocht. Zie je die pot crème? Hoe komt die nou tussen al die adapters terecht??!

Het dierbaarste vondstje van vandaag. Een piepklein stukje wat van dit schattige verrekijkertje was afgebroken. Het was kwijt, maar zat in een van de mandjes!
Heb het inmiddels in elkaar gelijmd, wat meteen een nieuwe tip oplevert: Pak meteen die klusjes aan die voortkomen uit het opruimen van een kastje (mandje in dit geval). Echt fijn om zo'n 'unfinished project' van je lijstje te kunnen schrappen.


Met deze vondst was ik echt opgetogen. Een lamp-dingie waarvan het glazen omhulsel al een jaartje of wat geleden kapot is gevallen. Hupakee, weg ermee. Dat geeft lekker ruimte in zo'n klein mandje.


Voor wat betreft de komende week ga ik aanpakken: DE ZOLDER. Het grootste kastje in mijn huis!

Met de zolder ben ik mijn project begonnen (kijk maar eens op dag 1). Ik schuif het al weken voor me uit en ondertussen raakt hij ongemerkt voller en voller - hoe kan dat eigenlijk??? Dus nu treed ik er maar mee naar buiten, dat is mijn laatste redmiddel om mijzelf die trap op te krijgen: lieve lezers, de komende vijf dagen committeer ik mij aan de zolder. Vijf dagen - elke dag een uurtje.
Hou me er gerust aan.

donderdag 13 oktober 2011

Dag 23, 24, 25, 26 en 27 - De dichtgeslipte bijkeukenkast!

Het gaat goed met mijn kastjes-project. Er beginnen dingen te veranderen. Niet alleen mijn kastjes van de afgelopen 22 dagen zijn uitgezocht en netjes, ik ga ook anders met ze om. Ik BEWAAK mijn kastjes!
Neem nou de koelkast. Ik bewaarde vaak kliekjes die volkomen nutteloos mijn koelkast vulden, want uiteindelijk deed ik ze weg. Het gebeurde vaak kwam wel eens voor dat ik niet eens meer wist wat er zich in mijn koelkast bevond. Nou, daar begin ik nu in te veranderen. Ter wille van een opgeruimde koelkast zie ik mezelf opeens allerlei kliekjes verwerken! En dat blijkt best lekker, het is groen, het ruimt op...het voelt goed.

Kortom, ik ben zo blij met de orde in mijn kastjes dat ik wel twee keer nadenk voordat ik er gedachteloos iets in gooi. En dat, lieve lezers, is voor mij al een GROTE verandering.

Maar goed, tijd voor een stevig kastje om eens aan te pakken, want let me tell you, ik ben nog lang niet klaar!
Een kast die mij al weken, maanden met moedeloosheid vervult is mijn bijkeuken-kast.


Inderdaad, aan de buitenkant geen zorgen.


Keurig, clean and neat.


Maar doe deze kast niet open want je waant je meteen in zo'n 
tv-programma waar mensen hulp krijgen bij het opruimen 
van hun huis.



Stel je eens voor: je voelt een blaasontsteking opkomen en denkt "waar zijn de cranberrie-pillen - lagen die niet achterin de bijkeuken-kast bij de medicijnen?" en je trekt dan deze kast open. Dan kun je maar één ding doen: de kast snel sluiten en je heil zoeken bij sterke kamille-thee.

Tijd dus om deze KAST bij het project te betrekken.


Nog even een overzichtsfoto. Dit is niet zomaar even een op te ruimen kastje. Dit is een KAST. Daarom ga ik er vijf dagen over doen. Dat wil zeggen: ik doe het in een dag omdat dat praktischer is (de spullen van de verschillende planken houden verband met elkaar) maar het telt voor vijf dagen. Een plank per dag!
..
Sowieso moet ik hier vier dagen van bijkomen. En bovendien rollen er allerlei acties uit voort, uit het opruimen van zo'n kast. Die vier dagen zal ik dus hard nodig hebben voor de verwerking daarvan.Want wat dacht je van brandmelders ophangen die al jaren in die kast liggen, bijvoorbeeld?!


Dit is de inhoud van de bovenste plank. Afschuwelijk zeg.
Tijd om even afstand te nemen en een thee-tje te gaan zetten
(sterke kamille-thee!).


Na deze break ben ik klaar voor de aanval.
Met deze rij flesjes zonnebrandcrème ruimt het in elk geval lekker op.
Ze mogen (voor een aantal maanden) naar het toiletkastje in de badkamer.
En de Zwitsal haarlotion, helaas mag ik mijn stoere jongens er niet meer mee
besprenkelen. Het verhuist met wat melancholische gevoelens naar de plastic
recycle-bak.


Deze stapel  gebruiksaanwijzingen zijn van apparaten die 
we niet meer in huis hebben!!! Weg, in de papierbak ermee.


Karwij-zaad, korianderzaad, komijnzaad, laurierblad...wat moet je ermee?
Ja, eens in het jaar toepassen in je kerst-recept. Ik zet het met gemengde 
gevoelens weer terug in de kast.


Gelukkig waren er tenminste 4 potjes over de datum. Weg ermee.


Twee potjes elastiekjes! Ha! Omdat de kast te vol zat had ik niet 
gezien dat ik prima in de elastiekjes zat, en heb weer een tweede 
potje gekocht. Die kunnen bij elkaar. Scheelt weer wat.


Van wie zijn deze schalen? Allebei achtergebleven na een gezellige bbq met vrienden. Wanneer je dit leest en je herkent je schaal, mail me dan even.


Het karwei is geklaard. Wat een klus was dat. 
Maar wat maakt het een verschil. 


Ik weet wat er op elke plank staat.


Heb alles zo logisch mogelijk ingedeeld.


En heb de plank met de bakspullen eens goed uitgezocht, waardoor de roestige bakvormen een ander heen komen hebben moeten zoeken. Nu past het precies op een plank. Erg prettig.

De kast is weer overzichtelijk, schoon en dat wat er in staat heeft een doel. Het is geen opslagplaats meer en dat lucht erg op.
Dit is WEL een kast die makkelijk weer volstroomt, dus ik sta op scherp voor wat betreft erin komt.


maandag 10 oktober 2011

Dag 21 en dag 22 - 2 bestek-lades!

Netjes, niet? Dat zijn mijn bestek-lades 
(tenminste, de bestek-lades met de afwijkende dingen).




Vaak kunnen ze niet dicht. Er zit teveel in.


Dit mag weg (naar de recycle winkel).


Inderdaad, ook dit mooie paar. Ik gebruik ze niet en 
ze zijn de voornaamste massa die maakt dat mijn lade 
niet meer dicht gaat.


Deze komt van een leuke kookwinkel om je handen aan af te doen 
na het knoflooksnijden. Ik doe dat blijkbaar niet, al jaren niet. 
Mag dus weg.


Ik zou graag een Italiaanse mamma zijn in de keuken 
en dit ding gebruiken voor de spaghetti. Ben ik niet, 
doe ik niet. Uit mijn la dus graag.


Lijkt heel handig, is erg onhandig (om eieren mee te scheidden). 
Mag een nieuw leven ergens anders beginnen.


Hoeveel maatschepjes heeft een dame nodig?


Inderdaad, dit is ruim voldoende.


Waarom heb ik niet eerder ontdekt hoe vies deze blikopenener na 
al die jaren is geworden??????! Gaat echt weg. Nieuwe kopen.


De helft van een vijzel. Waar is de ander helft? Ik ga morgen 
op zoektocht in mijn keukenkastjes. Niet gevonden, dan weg.


Dit krijgt allemaal een andere bestemming. Waarom zou je bv. 
je BBQ tang het hele jaar in je lopende bestek-laatje hebben 
liggen, wanneer je hem zomers maar drie keer gebruikt?




Mijn laatjes zijn licht, opgeruimd, functioneel 
en ik ben innig tevreden.

ps. De foto's zijn wat donker, maar het was het laatste 
wat ik deed vandaag. Heerlijk om op te slapen,
zo'n opgeruimd laatje.