dinsdag 31 januari 2012

Dag 95 Ondanks dip toch een los eindje...

Je zou het niet zeggen wanneer je deze zonovergoten keuken
ziet, maar vandaag zit ik in een dipje.



'Het heeft allemaal geen zin'  zuchtte ik vanochtend tegen man.
'Wat niet?'
'Alles. Of in het bijzonder: het opruimen.'

Man gaf me een hug en sprak wijze woorden:
'Bij elk proces kom je dipjes tegen lieverd. Soms gaat
het vanzelf en soms zit het een beetje tegen. Laat het maar
over je heenkomen.'


Hm, je hoeft dus niet meteen te stoppen met je project wanneer je in een dalletje zit.
Vandaag neem ik dus maar gewoon de tijd om het dipje 'over me heen te laten komen'.
Hoe? Door iets te doen waar ik zin in heb: lummelen.

Gewoon, genieten van mijn opgeruimde huis, inplaats van het op te ruimen.
Lekker lezen, voor het raam in de zon, cappuccino erbij...

Oke dan, ik doe één dingetje; de kostuums van dag 89 opbergen.


Voelt erg raar zeg, twee van die
zwarte pakken in de woonkamer.


Nu ze al een tijdje in een niet-vochtige ruimte hangen zijn de schimmelplekjes
verdwenen en hoeven de kostuums niet naar de stomerij. Goed afborstelen 
volstaat. Meevaller.


Ze gaan in een dubbele kledingzak.


Met een label erop (ik ben niet meer te stuiten wat
labels betreft).


De komende jaren ligt de kledingzak in deze
mooie reiskist, waar tot op heden niks inzat.
Lijkt me een passende plek voor de kostuums.



En dat is alles voor vandaag...tijd voor zon,
boek, koffie en toegeven aan dipjes.

maandag 30 januari 2012

Dag 94 Losse eindjes...


Op deze prachtige witte maandag wil ik graag even Vlasje
(van vlasleeuwenbekje) noemen. Zij is in de kerstvakantie 
begonnen met haar opruimaktie; succes en tevredenheid
toegewenst!!



Ik kon vandaag geen kastje in de ogen kijken.

Al dagen word ik geplaagd door losse eindjes van andere
kastje-per-dag-dagen. Deze drie flesjes bijvoorbeeld, ik hield
ze over aan dag 82. Ik pak vandaag gewoon het linker flesje
and DO IT!



Het is een flesje met olie voor houten snijplanken.
Vanwege goed voornemen gekocht, wordt nooit gebruikt.
Het is nu: gebruiken of weggooien, dus laat ik eens kijken
of het houten aanrechtblad ervan opknapt...



Dit mag voorlopig even intrekken, dus ga
ik aan de slag met los eindje nummer twee.



Is dit niet ernstig? Op dag 91 heb ik de strijk weggestreken, op deze paar overhemdjes
plus broek na. Ze lagen naast het strijkijzer en ik dacht nog: ik blog dat de hele stapel
klaar is, daarna doe ik dit stapeltje nog even. O, o, o, wat ken ik mezelf op dit punt
toch slecht. Goed, ik maak er vandaag korte metten mee, met een oude aflevering
van The Voice om al strijkend naar te kijken.

Best fijn eigenlijk, op maandagmorgen strijken met uitzicht op
een witte wereld. Vanwaar al die weerstand?!!



Dit is de after foto; hier stond de strijkplank.
Het werk is gedaan.



Terwijl ik de keuken inloop om de olie uit te wrijven, denk ik:
Goed bezig, Nelleke. Doe dan ook maar meteen
even een check-up in je file-laatje. Done.



En nu je toch bezig bent, neem meteen het
weg-is-weg-hoekje mee. Done.



En dit is het aanrechtblad na de behandeling. 
Het flesje mag blijven; 't is goed spul.



Nog twee flesjes te gaan. Maar voor vandaag
vind ik het mooi geweest.


vrijdag 27 januari 2012

Dag 93 The story of a fridge getting cleaned...


Op een koude dag ontspon zich een verhaal dat zijn
oorsprong vind in het verleden.

Het gaat over een riddertje, zijn moeder en een
overvolle koelkast.




Al vanaf zijn vroegste jeugd (1,5 jaar) hield dit riddertje van
properheid; hij is dol op emmertjes met een sopje erin en
heeft een roze stofzuiger.

Vraag je hem 'wat wil je later worden?', dan antwoord hij
steevast: 'schoonmaker (of politieagent)!'


Opper je 'zullen we samen de koelkast schoonmaken?'
dan roept hij blij 'jaaa!'


Kortom, deze ridder weet wat hem te doen staat:
En garde! (met borstel en spons)



Op de klanken van dit mooie nummer 
(van de cd 'Back Home' van Caedmon's Call)
gingen het riddertje en zijn moeder aan de slag.
Ze werkten zij aan zij.


Tot de koelkast blonk...


En weer volledig op orde was. Het riddertje en
zijn moeder waren toen samen heel gelukkig.



Nog even over die muziek...daar zit een verhaal aan vast (nog eentje dan vandaag). Lang geleden woonde ik samen met Adriaan, als buurtjes wel te verstaan - in een studentenhuis. Hij voorzag me van alle mooie muziek die ik tot op de dag van vandaag beluister. Sinds onze split-up (ons huis werd opgedoekt) is het redelijk stil op muziekgebied....Tot laatst!

Dankzij FB hebben we elkaar weer in beeld. En wat denk je? Hij stuurde me meteen een link met mooie muziek. Maar wat meer is... hij overweegt om zijn eigen variant op kastjes-gebied te gaan doen (1x per week)!! Dat zou ik nou leuk vinden: een MAN die meedoet.
Adriaan: you rock!

Fijn weekend!
Nelleke

ps. Moedig Adriaan gerust aan om de stap te wagen (hij leest mee).


donderdag 26 januari 2012

Dag 92 De bestek-lade

Hoewel het thuiskomen uit school met veel drukte
gepaard kan gaan is het soms een heel easy moment.


Vandaag was het zo'n dag; kinderen puzzelden, aten hun koekjes
met limonade, en terwijl ons gesprek gezellig door kabbelde werd
ondertussen door mij een laatje aangepakt.


Hier ergerde ik me al tijden wild aan.


Dit moet optimaler kunnen.
En ja wat heeft dit Andy nodig.


Maar natuurlijk is het eerst even tijd voor
de onnavolgbare...Dustbuster Extreme!




Een wereld van verschil.


Goed, nu de inhoud. Ik WIST het wel. Deze la herbergt
onnodige zaken! Hup weg met al die mesjes die aan het
uiteinde zijn omgebogen.


Kopje thee erbij.


Dit gaat allemaal weg. Naar de kringloop,
vuilnisbak, knutseldoos.


Even wat zaken overdacht en sommige dingen uit deze la
in andere la gelegd. En nu is de la schoon, overzichtelijk en 
dagelijks prima te gebruiken.


Wie wilde er nog aanleng-limonade?

woensdag 25 januari 2012

Dag 91 De strijk.

Op het moment dat mijn strijkgoed onderdeel van het meubilair
is geworden en de kinderen er gedachteloos bovenop springen
tijdens een potje 'voetje van de vloer'...


Wordt het tijd dat ik de strijk als een 'kastje per dag' aanwijs.
(de stapel was twee keer zo hoog - hier ben ik halverwege)

Vandaag ruim ik niks anders op dan dat wat er in dit kinder-
badje zit.


Het is best goed te doen. Om de paar uur doe ik een stapeltje.


Bizar toch, hoe een stukje simpele afbakening
me helpt om tot doelstellingen te komen die
ik al weken voor me uitschuif.




Klaar! Nu nog een leuke mand opscharrelen voor het
strijkgoed. Eén die qua styling in een sfeervolle (o hoe
heerlijk) waskamer gaat passen.

Mmm, daar ga ik eens fijn naar op zoek.


dinsdag 24 januari 2012

Dag 90 Het plukje achter de slaapkamerdeur.

Vanmorgen na het ontwaken keek ik naar rechts.
Daar viel mijn oog op een plukje!

Na de overwinning op die pluk van gister ben ik vandaag zo
vol zelfvertrouwen dat ik ook dit hardnekkige hoopje kleren
durf  aan te pakken. Kom maar op!


Het punt is, deze drie items hangen daar omdat ik ze wil verkopen.
Ik draag ze niet en ga dat ook niet doen. Die constatering 
heb ik twee maanden geleden gemaakt, nu de actie nog.


Kijk, dat ziet er beter uit, toch?




Het plan is om de stukken nu eindelijk eens op 2ndhandbrand te zetten.
Helaas, deze site heeft de verkoopprijs opgeschroefd naar 'vanaf 50,- euro'.
Daar gaat dit niet meer voor weg.

Hmm...wat nu. Ik hak een knoop door; ze gaan naar het tweedehandswinkeltje
hier in het dorp. Op Marktplaats krijg je vast meer, maar ik heb er de kracht niet
voor. Soms zie ik dat zitten, nu even niet. Ik wil ze de deur uit hebben.

...

Inmiddels ben ik weer terug van het tweedehandswinkeltje. Geen goudmijn!
Bij verkoop verdien ik er 6,- euro per stuk mee. Maar toch ben ik wel tevreden.
Ik heb mijn leven weer een stukje decluttered, en daar ligt de winst, voor dit moment.




Alvast een sneak preview voor wat betreft de waskamer...
We zijn er mee bezig!

maandag 23 januari 2012

Dag 89 De waskamer, deel 4

Ha lezers,

De maandag leek me een mooie dag om nieuwe opruim-ladies voor te stellen. Erg leuk te lezen dat meer mensen zich aansluiten bij dit simpele plan. En het geeft moed, vind je niet? Wij staan niet alleen!

Het is overigens goed te lezen dat ieder zijn eigen variant aanhoudt. Zoek je eigen spoor, ga voor de haalbaarheid en geniet van de successen. Al doe je maar twee kastjes per week, na een maand heb je dan al tien verwaarloosde kastjes opgeschoond.

Dit zijn de nieuwe opruimers:

Hiske (Op een grote paddestoel)
Barbara (Cocktail Maison)
Patricia (My blog life)
Bloesemfee (van het blog Bloesemfee)
Floriene (Floortje Fleur)

Ook Bianca wil ik hier even noemen, zij doet onzichtbaar mee (zonder blog),
en - erg leuk, want een bekende -  Esther K. die via Facebook haar voor en na resultaten laat zien.
Allemaal veel succes en veel voldoening toegewenst!


Zelf begin ik steeds enthousiaster te raken over mijn waskamer.
Er is dit weekend zelfs getimmerd om er iets gezelligs van te maken.
Want dat was de doelstelling, weet je nog?

Er is echter eerst nog een belangrijk obstakel te slechten.


Deze pluk achter de deur is de hobbel die ik bedoel. Op een latent
niveau van mijn denken leef ik in de overtuiging dat het gewoon
niet anders kan; dit plukje moet hier blijven hangen. Voor altijd.


Dat soort gedachten intimideren me niet langer. Ik ga kijken wat hier nou
eigenlijk hangt.

Winterjassen?! Ze hangen daar te grijp voor wanneer iemand zijn jas kwijt is.
Guess what? Dat gebeurd zelden. Dus; weg uit mijn waskamer graag.




Zie hier mijn nieuwe systeem:

- in zak doen met duidelijk, en enigszins leuk, label eraan.
- zak werpen achter schot 4, (ik heb de schotten
genummerd. Voelt heel georganiseerd).



De inhoud van de zak gaat op een lijst.
Zo kan ik in een oogopslag zien wat er achter schot 4 ligt.

Let op het plantje. Een plantje in je waskamer doet wonderen.




Zie hier de nieuwe situatie achter schot 4 - het schot wat zich toevalligerwijs
in deze waskamer bevind. Dit is echter niet zomaar een kiekje.  Dit is HUGE!
Frits heeft dit weekend een lampje gemaakt in de ruimte achter schot 4
en yes, yes, yes, wat is dat handig!

Zeven jaar kruipen op mijn knieën, zoekend tussen ongelabelde zakken, 
in het schemerdonker,...is voorbij! Allemaal opgelost door één lampje 
en vijf minuten mankracht.


We gaan verder...dit was eens het top-jasje van mijn studentengarderobe.
Die tijd is voorbij. Het is goed. Ik schenk hem aan de kringloopwinkel.


Maar nu...wow, ik waan me opeens in een kostuummuseum.
Wat is dit? Een jacquet?


En dit??? Een rokkostuum?!


Wacht, ik leg het rok-kostuum even op het witte kleed, in het licht. Dan wordt de
situatie duidelijk: schimmel! Ergens verbaasd me dat niet. Niemand heeft de
afgelopen tien jaar naar dit pak omgekeken. En het ophangen in de waskamer...
HELLO!!?!

Na een levendig gesprek met Frits gaan deze kostuums bewaard worden wegens kolderieke redenen. Je weet maar nooit of er in een eventuele studententijd (van de kinderen wel te verstaan) paardenrennen bezocht gaan worden (zoals in die van mijn man, dertig jaar geleden, meteen ook de laatste keer dat het jacquet gedragen werd). Lijkt me duidelijk dat deze kostuums de komende vijftien jaar niet in mijn waskamer blijven hangen.

Dus gaan ze:

a) naar de stomerij
b) vervolgens in luchtdichte kledingzakken
c) met zak en al in: een grote brocante-achtige
koffer waar op dit moment niets inzit.




De obstakels zijn weg. WEG!!! En nu denk ik opeens:
'Wat houdt mij tegen om hier een vrolijk behangetje op te plakken?'

Wordt vervolgd!