vrijdag 25 mei 2012

Dag 148 Tweede gordijn; The making of.

Oké, Nelleke. Alles goed en wel, maar wanneer ga je nu aan je tweede
gordijn beginnen. Genoeg voorbereid, genoeg andere dingen eerst gedaan.
Je bent het aan het uitstellen.




Hmmmm. Ja.

Oké dan, vandaag stort ik me erin. Ik heb maar een half
uurtje, maar hé, ik ben dat meisje dat ontdekte hoe
powerfull de kracht van een half uurtje is.

 
Alle benodigdheden zijn aanwezig.


 
En nu, twee jaar nadat het eerste gordijn hier 
op de grond lag, ligt hier nummer twee. 

Een gedenkwaardig moment. We meet at last.


 
Vlug speld ik de rand.


 
Strijk ik het vlieseline-band erop.


 
Ren naar de zolder en naai de rand vast
(voordat ik me bedenk). De klok staat
op 28 minuten.


 
Het gaat goed komen, zeg ik tegen mezelf.
Nog zo'n zes half uurtjes en je gordijn is af.


 
Dan hoef ik tijdens zonuren niet meer in de keuken te bloggen
maar kan het op deze fijne plek.

***
Hier in de regio is de tweede meivakantie begonnen. Ik pauzeer
wat kastjes & bloggen betreft en ben er weer op 4 juni.

Tot dan! Nelleke

donderdag 24 mei 2012

Dag 147 De naai-bak.

Deze dag doe ik een kastje in voorbereiding 
op het naaien van het tweede gordijn.


 
En terwijl ik dat doe probeer ik iets mee te maken:
het uitvliegen van een nest vogeltjes.

Al dagen vliegen vader en moeder vogel
(ik weet niet welke vogel, ach hoe stads ben ik nog steeds)
heen en weer met voedsel. Totdat nu ook de kleintjes zich af
en toe laten zien: een klein koppie steekt dan het huisje uit.
Ik sta op scherp.


 
Ondertussen mag er best wat gebeuren.
.
In de bak, gelegen onder het achterste grijze zitkussen, 
bewaar ik mijn naaispullen. Het juiste kastje voor vandaag.


 
Want het is niet alleen hard nodig. 
Ik ben naar iets op zoek.


 
Het eerste wat uit de bak pak komt is een flesje naaimachine-olie.
Hé, zouden de piepende deuren hier beneden daarmee behandeld
kunnen worden? Ik wens het, ik wens het, o hoe wens ik het.

Ja!!!! Binnen twee minuten piepte hier niets meer. 
Vergeet deze aanpak; dit is veel eenvoudiger.
Dank aan Teunie die me op dit idee bracht.


 
Moeilijk moment. Tijd voor een slokje kracht-thee.
Waar zal ik beginnen?




Dit lijkt me de aangewezen plek.

 
Na een sopje leg ik alles buiten te drogen.
Dat sopje was geen overbodige luxe.


 
Dit mag definitief weg.

Het bruikbare gaat naar de plaatselijke Snuffelschuur,
 de rest gaat de prullenbak in.


En dit is waarnaar ik op zoek was:

Mijn antieke voorraad vlieseline; vijfentwintig jaar oud
inmiddels, het stamt uit mijn tijd aan de mode academie.
 Er is niets mis mee dus ik ga in deze stapel op zoek naar...




Gordijnband.

Het band rechts gaat straks in het gordijn. Het
linker band doet niet meer mee.

Van Annie kreeg ik de tip dat gordijnen pas strak
hangen als het met stevig gordijnband wordt gestikt.
Dank Annie! Ik ga het proberen.


 
De bak is gezogen, gesopt, ingeruimd 
en weer helemaal in orde.


 
En na twee uur af en toe turen, zag ik ze:
twee gele vogeltjes die uitvlogen.

Hoe geweldig.


 
Huisje te huur!

dinsdag 22 mei 2012

Dag 146 De strijk.

Wat was ik graag aan het tweede gordijn begonnen 
vandaag. Daar kwam echter iets tussen.


 
Nou ja, 'iets' is een understatement. 

Toen de gebeurtenis zich laatst voordeed dat Frits bijna het
huis verliet in een ongestreken overhemd om bij zijn moeder op
bezoek te gaan, wist ik het: het water staat mij qua strijk tot aan
de lippen. Er moet wat gebeuren.

Vandaag ga ik niet slapen voordat ik de bodem van de mand zie.
(mand, mand? welke mand???)


 
Weet je, met een tv-tje erbij valt het eigenlijk best mee.


 
Even de vaart erin zetten en de mooi gestreken 
bloesjes en shirts stapelen zich op.


 
En Frits kan weer rustig op bezoek bij zijn moeder.


 
Wat ik vaak tegenkom tijdens het vouwen of strijken zijn gaatjes. 
Bizar. Had ik vroeger nooit. Het is gewoon een mysterie. 

Ik heb niks veranderd (wasmachine en wasmiddel zijn hetzelfde)
 maar toch verschijnen er regelmatig gaatjes in tricot kledingstukken. 
Kent iemand de oorzaak hiervan?


 
Ik strijk nog even stug door, met mijn supersonische strijkbout 
waar ik (ondanks mijn weerstand tegen strijken) erg blij mee ben.


 
...en zo vormen zich nog meer stapels.



 
Totdat ik eindelijk de mand zie, én de bodem ervan.
Wat een fijn voldaan gevoel. En ik neem me voor: 
de strijk hou ik voortaan bij.


 
Goed gedaan. Tijd voor een beloning.

maandag 21 mei 2012

Dag 145 Gordijn, dag vier.


Dit weekend had ik een momentje tijd voor 
wat quality time met mijn gordijn.


 
Dit keer hoefde ik alleen de rechterkant nog te doen. 

Zou het me lukken om over een uurtje het gordijn wapperend, 
gestreken en klaar te hebben???


 
Het denkwerk had ik al achter de rug, over hoe dit uiteinde 
in elkaar te draaien. Dát vind ik nou een van de voordelen 
van iedere dag een uurtje. De dingen kunnen even betijen 
en oplossingen komen soms zomaar op in je gedachten.

Zoals hierbij; ik had nog stof over voor een
halve plooi. 'Waarom niet?' dacht ik. Werkt prima. 
Niks meer aan doen.



 
Zonder over het gordijn te struikelen ren ik de
trap af. Dat strijken moet zo gepiept kunnen zijn.


 
De ruimtes tussen de plooien vouw ik dubbel en stoom ze plat; 
zo vallen ze straks allemaal dezelfde kant op.
.
Deze strategie pas ik toe om een strak geheel te krijgen.
Alsof ze zouden zijn genaaid door een professional. Dat
zou nog eens wat zijn.


 
Hopakee; haken erin.


 
En...het gordijn hangt.


 
Hm, ik had me dit anders voorgesteld. 
Zou je ook stage kunnen lopen bij de Gouden Schaar?!



 

Toch, ik vind het wel best.

Al met al (en van een afstandje) ziet het 
er heel redelijk uit. En, wat ook erg fijn 
is (en onvoorstelbaar); HET IS AF!

Morgen weer een dag!


vrijdag 18 mei 2012

Dag 144 Gordijn, dag drie.

Ik geniet erg van jullie reacties. Ik dacht echt de enige vrouw te zijn
die moeite had met gordijnen naaien!

Ook geven jullie soms het advies: besteed het uit. Eigenlijk zou ik dat erg graag
doen, er zijn echter twee redenen waardoor ik er niet toe kom. De onderstaande
foto heeft met één ervan te maken.


 
Dit is mijn lieve zus Marjolein op haar trouwdag. De couturier 
die haar jurk maakte was...ik! Tijdens mijn opleiding aan de
Modeacademie kreeg ik de opdracht een avondjurk te ontwerpen 
en te naaien. Mocht een trouwjurk misschien ook? Ja, een trouwjurk 
mocht ook. We spreken over het jaar 1988.

De eerste reden dat ik dus zelf achter de naaimachine kruip is dat ik 
vind dat ik dat moet kunnen, gezien mijn opleiding. Ik naaide nota 
bene ooit trouwjurken!

De tweede reden is dat ik geen idee heb waar anders heen te gaan voor deze 
klus. Ik woon in een dorp en de 'Gouden Schaar' is in geen velden of wegen
te bekennen. Noch heb ik een tante of kennis die dit kan of doet.


 
Kortom, er zit niets anders op...You can do it, Nelleke.

Ik heb mijn methode vandaag geperfectioneerd en 
het werkt wonder boven wonder, super.


 
De laatste plooi op woensdag was scheef. Daarom meet ik nu 
telkens een 90 graden-hoek af, met een A4tje van karton.
Dan kan het gewoon niet mis gaan.


 
Wat speldjes worden langs de loodrechte lijn 
gestoken en...


 
De stof vouw ik daarop dubbel. Ik gebruik de speldjes 
nu om de vouw vast te zetten.


 
En daar gaattie. Ik naai de plooi in op 1,6 mm. 
Voorheen deed ik het op 2 cm, maar ja, toen haalde ik 
de uiteindelijke 150 cm niet die het gordijn breed moet worden.
Hopelijk kom ik zo straks beter uit.

'Je moet gewoon wat fröbelen' adviseerde mijn vriendin 
Beryl me. 'Niemand die het ziet'. Ik vond dit een waardevol 
advies, temeer omdat de gordijnen er bij Beryl tiptop bijhangen.


 
Kijk, ik raak bedreven. Rechte plooien en regelmaat.
Het vertrouwen in mijn kunnen begint langzaam terug 
te keren.


 
Alle plooien zitten erin. Snel meet ik de breedte af, want 
dat is het cruciale punt natuurlijk...is dit gordijn breed genoeg?

Yes!!! Ik heb zelfs nog wat stof over!


 
Het wordt tijd voor een tussentijdse try-out.


 
Een trap sleep ik naar het raam toe en...


 
Het ziet er p.r.i.m.a. uit. Hond was niet onder de 
indruk en was ook niet te porren om uit beeld te gaan, 
maar ik ben diep tevreden.


 
En dan is de stof nog niet eens gestreken!!


 
Minpuntje, wanneer de gordijnen open zijn hangen ze er 
niet erg strak bij. Daar heb ik een foefje voor bedacht, 
maar daarover later meer.


 

Voldaan rust ik even uit op het plekje voor het raam.
Het is nog allemaal niet af, maar o wat ben ik een 
stuk opgeschoten.

Ik kan zelfs zeggen dat ik uitkijk naar het naaien van gordijn 
nummer twee. Wie had dat ooit kunnen denken?!

Fijn weekend!
Nelleke.