vrijdag 31 augustus 2012

Dag 178 Nog een randje op zolder.


Het begint gewoon gezellig te worden hier op zolder.



Zo gezellig dat ik er vandaag mijn cappu drink. 
Het regent en dat geeft een gezellig knus gevoel.
Ik voel me net een student op haar studentenzolder. 



Maar de koffie is nu op, dus ik moet aan de bak. 
Het randje daar in de verte; daar ga ik 30 minuten 
van mijn onverdeelde aandacht aan geven. Eindelijk!



Hier mag wel wat orde in worden aangebracht.



Deze spaarpotten bijvoorbeeld, die staan hier al jaren. 
Hup, naar de jongenskamer ermee, en als ze daar niet
welkom zijn, naar de kringloop.



Dit stapeltje mooie boekjes. Zucht, wat te doen hiermee?



Ik vind ze allemaal te mooi en te dierbaar 
om weg te doen. Ze blijven.



En deze ga ik gewoon eens gebruiken. Na tien jaar 
(want zo lang heb ik het al) ga ik het daadwerkelijk 
naar mensen sturen. 
Ik las laatst in de Flow dat briefjes opsturen over 
de post weer helemaal terug is. Ik doe mee!



Deze is ook interessant. We gebruiken hem echt nooit. 
Maar ja, ben je volwassen en heb je een huishouden, 
dan hoort daar toch een verrekijker bij? Of gold dat
alleen maar voor in de jaren vijftig, zestig en zeventig?


 

Nou oké, hij mag blijven maar wel achter schot 3. 

Ik zal Frits even informeren dat ie daar staat anders
vind hij hem natuurlijk nooit op het moment suprême
dat er een bijzondere vogel op een tak in de tuin zit.



Zo. Beter.



Het is nog een beetje leeg, maar believe you me
dat is vast geen blijvende situatie.



Toch een fijn zoldertje zo?!

Fijn  weekend!

donderdag 30 augustus 2012

Dag 176 & 177 Het randje op zolder

Dank voor jullie felicitaties! En Judith van harte, wat leuk dat je op dezelfde dag jarig bent.

Sinds vijf jaar heb ik mijn verjaardag eindelijk weer eens echt gevierd, met grote mensen. En wat was het leuk! De avond was zacht (in tegenstelling tot vanavond; het dondert en bliksemt terwijl ik dit schrijf) en de hemel stond te blinken van de sterren.



De buiten-open haard brandde en ik was los gegaan met waxine-lichtjes. Er stonden fakkels in het gras en de hond lag op de achtergrond te staren naar de gebeurtenissen; het gaf me een knus en warm feestjes- gevoel. Wat goed om weer eens een verjaardag te vieren!



Toch, de avond werd natuurlijk vooral warm en gezellig door de mensen die er waren; allemaal lieve en leuke vrouwen uit het dorp, met wie ik knutsel, tennis of met wie ik gewoon koffie met vriendschap deel.

Ik zou jullie graag een impressie willen geven, maar helaas.. halverwege de avond ontbrandde er spontaan een levendig gesprek over het ongevraagd op Facebook-foto's verschijnen, en vaak nog onvoordelig ook! En dat zónder dat je daar invloed op hebt! Wie kent het niet? Dus daarom hierbij de after-party foto, zonder de mensen.



Maar. Hè. Was dit niet een site over het opruimen van kasten??? Hm, inderdaad. Laten we maar voortgaan naar het gewone leven... naar het opruimen van mini-stukjes huis. Tenslotte lag alles wat ik voor de party nodig had op een vaste plek dit jaar, thanks to dit opruimproject. Dat maakte dat ik er een STUK relaxter aan begon dan voorheen.



Wel eerst even langzaam opstarten. 
Ben natuurlijk veel te laat naar bed gegaan.



Dit randje op zolder, daar gaat het om vandaag. 
Is al minstens twee jaar een doorn in mijn oog.

 

Slordig, vol, niet over nagedacht. You name it.



Die zilveren doos zit vol met wegenkaarten. Laatst 
liepen we in Parijs met zo'n bewaarde kaart, klopte 
ineens het metronet niet meer, of was misschien de 
kaart verouderd? Voel je 'em?



Dit is al beter. Maar ja, nu nog beslissen wat ik met 
de spullen die nu op het tafeltje liggen ga doen.



Dit bijvoorbeeld. Echt een moeilijke beslissing.
Ik heb ze elf jaar geleden meegebracht uit Kenia. 
Ik gebruik ze niet maar vind ze wel mooi. Maar ik 
wil ze niet houden om alleen maar naar te kijken.

Dub, dub...ik weet het. 
Ik ga ze gebruiken! In de suikerpot bijvoorbeeld.



Mmmm. Wel bewaren, want het is van Frits zijn 
vader geweest. Ik vind het eigenlijk ook best leuk.



Ik zet hem bij een ander huisje wat op zolder staat. 



Oude agenda's en andere waardevolle dingen. Oké ik 
wil het natuurlijk bewaren, maar toch niet op het randje?!

Ik maak een memorydoos en daar gaat het in.



Inmiddels is het de avond van de volgende dag. Alleen
de kaarten moeten nog worden gescreend. Ik zet ze
gezellig naast Frits op de bank, die net het Journaal kijkt.



En warempel, nog voor het weerbericht voorbij is, is
de stapel doorwrocht. En welk stapeltje denk je dat 
er weg mag? Helaas het rechtse, al ben ik al heel
tevreden met deze kleine winst.



Joechee. Het randje is eindelijk gezellig en opgeruimd.



Redelijk kleine moeite, groot verschil.

Fijne avond nog!

dinsdag 28 augustus 2012

Dag 175 Kastjes-onderhouds-dag

Gister zei ik het al; weten wat je niet in je kastjes 
wilt hebben is het halve werk.

De laatste weken is hierin het één en ander mis gegaan,
bij mij. Er zijn dingen in kasten gelegd die er niet horen
(in de meeste gevallen door mijzelf, ook nog eens).



De komende 45 minuten ga ik dan ook kasten bij langs.
Het is vandaag: kastjes-onderhouds-dag.



Neem deze bijvoorbeeld. Dit was toch die kast
die ik had opgeruimd en gescreend op loze spullen??!



Oké, kom maar op, ik ga in de aanval.
Deze verzameling vakantie-snoepgoed, laat ik daar 
eens mee beginnen.



Zo, deze zakken zijn leeg en kunnen weg.
Fijn toch? En, ik weet weer wat ik in huis heb.



De halve paashazen die zich achterop de plank verschansten heb
ik weggegooid, maar dit lekkers heeft de schifting doorstaan. 

Hier kunnen we minstens een half jaar mee voort, want nu het
schooljaar is begonnen sta ik weer in de gezonde stand.



Hij is weer puik! En dat in een kwartiertje.



Nu de kast ernaast; geen pretje.Was dit niet de kast die ik zou bewaken 
voor gedachteloos dingen wegleggen, in geval van niet weten waar iets op 
te bergen??? (lees maar eens dag 23- 27)

Inderdaad, die kast is het. Snel kijken wat er uit kan dus maar, want dat 
hier van het ingeslagen voornemen is afgeweken is een understatement.



Yes. Dit gaat er allemaal uit.



Waaronder dit: het gaat naar de 'weggooidoos' in de
schuur, waarmee ik af en toe naar het afvalstation scheur.



Dit krijgt allemaal een (hopelijk) mooi 
tweede leven middels de kringloopwinkel.



En he, wat staat daar nu in de kast?
Het bakje met verse koffie! Ik heb het bewaard 
na het geur-experiment met de auto's.

Dat komt goed uit want het kleine rode autootje 
begint weer behoorlijk muffig te ruiken.



Ik tippel op m'n sokken over het grind en zet het er meteen in. 
O, hier gaat mijn gezin niet blij mee zijn. Ik ben de enige die koffiegeur 
in de auto prefereert boven muffigheid. Is toch niet te begrijpen?!



Terug in de keuken tippel ik meteen door naar de 
schuur want dit hoort bij het vakantie-arsenaal.



Wat een opluchting: deze kast is weer helemaal 
strak georganiseerd én schoon.

Het is echt een verschil: een kastje opruimen of hem bijhouden.
Het kostte wel even wat tijd hoor, daar niet van. Maar het 
grove denkwerk had ik al eerder gedaan, nu was het alleen 
nog maar opnieuw toepassen.



Zo, tijd om de bloemen op een vaas te gaan zetten...



En daarna voor een koffietje met Flow. Gekregen 
van zoon vanmorgen, net als de bloemen (van man).

Het is m'n B-day vandaag, m'n vierenveertigste.
Fortyfour... Surreal. But nice.

Tot morgen!

maandag 27 augustus 2012

Dag 174 - Starting up again, met een laatje.

Daar ben ik dan.

Eindelijk is mijn huis van alle vakantiesporen geschoond, zijn de verjaardagsfeestjes gevierd en zijn alle snoertjes (van mijn camera maar ook van de computer, die ineens niets meer deed!) vervangen en heb ik geen alibi meer om mijn project niet op te pakken.
Dank voor jullie aansporingen en blijken van waardering voor 'Een kastje per dag'. Het heeft me geholpen de motor weer aan de praat te krijgen.

Als ik zou beginnen waar ik voor de vakantie was geëindigd, dan zou de schuur nu startplek nummer 1 zijn. Maar weet je, daarvoor moet ik echt in een stoere mood zijn, en dat ben ik niet. Ik ben door deze kastjespauze ernstig mijn momentum kwijtgeraakt. En wat van mijn moed ook, vrees ik. Rustig aan beginnen dus maar, en het rommellaatje in de witte kast is daarvoor een passend projectje.



 Het was gister, zondagmiddag, toen ik de bekende (maar weggezakte)
urge voelde opkomen: er MOEST een laatje worden aangepakt!

"He Olivier, wil je me helpen met een kastje-per-dag?" vroeg ik.
Hij zou me met dit desbetreffende laatje goed kunnen helpen
want hij is dol op sorteren. En hij verveelde zich, dus hé, een
betere timing had niet gekund.



 En dat hier sorteren bij kwam kijken werd
al snel duidelijk.



Vind hierin maar eens die veiligheidsspeld!



Let's go!



Zie je: prima helper, onze Olivier.



Al die linten en bandjes die ik in door de jaren heen
in het laatje had gepropt! Wat moet ik ermee?!

Op dit punt nam ik even afstand en ging koffie zetten.
En toen ik een kwartiertje later terug kwam...



Was de kamer veranderd in een lintjes-winkel.



Alles op lengte bij elkaar...



En ook nog eens op kleur.
Hoe overzichtelijk wil je het hebben?!



Nog even doorbijten, het laatje is bijna leeg.



Dit mag uiteindelijk weg.



En zie hier het leukste vondstje van vandaag.

'Dit is nog eens nostalgie', riep Frits toen hij het zag.
'Hoe vaak ik mijn moeder er niet speldjes en draadjes 
in heb zien doen tijdens het naaien'.

Gaat daarom niet weg.



Wat overblijft: een raadselachtig stilleven, deze verzameling vijftiger-jaren 
knopjes en gordijnhaakjes. Hoe werd dit gebruikt, al die jaren geleden?
Ik draai het rond op mijn handpalm, bestudeer het en besluit om het in zakjes
 naar de kringloopwinkel te brengen. Wie weet hoe blij iemand hier nog 
van word.



En de lintjes? Dankzij Olivier krijg ik ineens een opruiminzicht nu ik ze
zo in lengtes bij elkaar zie liggen. De langste lintjes mogen bij elkaar
in een zakje, de kortste ook en middelmatig lange/korte ook.

Hoera voor het druk en sluit-zakje!



En dit is de nieuwe staat van het laatje. Eindelijk weet ik
wat er in zit en wat ik er voortaan niet meer in ga doen.

Want bedenken wat je absoluut niet meer in een laatje wilt
hebben is het halve werk.

Daarover morgen meer...