donderdag 12 juli 2012

Dag 173 Een klein doosje en een lange pauze.



Vandaag had ik nog net tijd voor één schuurgerelateerd dingetje;
dit doosje. 'Frits mag dit ook weg?' vroeg ik tussen de bedrijven
door? 'Zeker niet! Het is om de fietsen op de auto te doen.'

Aha. Dat mag niet weg natuurlijk. Maar het mag wel wat helderer
opgeborgen worden. Vandaar de tekst, is het meteen duidelijk.

Het bloemetje is voor de gezelligheid, want hé, zo'n schuurtje
kan wel een vrolijke touch gebruiken!




Vanaf vandaag ga ik me overgeven aan het familieleven in de komende
zomerperiode. Een lange pauze wordt het, maar ik kom terug. Op
maandag 20 augustus pak ik de draad weer op.

Lieve mensen, een fijne tijd toegewenst, met hopelijk
heel veel warme zonnestralen en ontspannen dagen.

Tot de 20e aug!
Nelleke

woensdag 11 juli 2012

Dag 172 De schuur, de derde dag.

De schuur aanpakken volgens de 'uurtje per dag'-methode blijkt super 
te werken in dit huis. Dagelijks doe ik iets, en verder breek ik mijn 
hoofd niet over de rest van de spullen. Het geeft niet alleen een
voortschrijdend resultaat, maar ook voldoening. Zoals vandaag...


 
Vanmorgen stapte ik om 7.45 uur kwiek de tuin in.
Op pad richting schuur, met een missie.


 
Als ik nu niet mijn kans grijp kan ik het namelijk wel shaken met
het uurtje schuur van vandaag. Het merendeel van de spullen
in de schuur hebben toch echt Frits zijn aandacht nodig.


 
Deze twee zakken en die doos bijvoorbeeld.
Ze zitten vol met mannen-dingen.


 
Snel sleep ik het mee naar de keuken, waar Frits 
rustig achter zijn ontbijtje zit. 



Geen nood, ik sorteer het eerst wel even. Vind ik wel
een leuk klusje; in kaart brengen wat er in zo'n tas zit.

'Wat wil je bewaren Frits?' vroeg ik. Hij dacht even 
na en besloot - vanuit een sterk verlangen naar een 
georganiseerd schuurtje - flink schoon schip te maken.


 
'Hier heb ik de afgelopen tien jaar misschien één snoertje
uit gevist' kwam hij bedachtzaam, en toen gedecideerd:
 'Van mij mag het weg'.

Wow, dat ruimt lekker op!


 
Kijk, dit leuke vintage vijftiger-jaren snoertje viel mij dan weer op. 
Volgens mij zat er vroeger een strijkijzer aan vast.
Wat móét je er mee?! Frits waarom bewaarde je dit? 

'Tja, beter mee dan om verlegen (voor dit zinnetje haalt 
hij altijd zijn brabantse accent van stal, inclusief zachte g.)
dat is wat ik vermoedelijk dacht destijds' stelde hij, alweer
kauwend op zijn broodje, vast.


 
Weer zo één. Mag deze ook weg?
Ja, die mag ook weg.


 
We zitten inmiddels op een vrij rigoureus spoor. Dit stapeltje 
met telefoon-gerelateerde spulletjes bijvoorbeeld. We doen er 
al jaren niks mee. Het gaat weg.

Een paar verlengsnoeren en stekkers mogen blijven, 
maar de rest gaan we fijn aanbieden, bij het afvalstation.


 
Wat denk je dat er met lampen gebeurd wanneer 
ze in een zak met snoertjes terecht komen? Precies. 
Ook weg.


 
Van die twee volle zakken is dit overgebleven. Een goede score!
Maar wat zijn die snoeren VIES, zeg. Het lijkt wel alsof ze allemaal 
 al tientallen jaren in een ranzig studentenhuis hebben gelegen.

Ik kan er gewoon niet toe komen om ze in deze staat terug te
doen in de tas en ze zo in de schuur op te bergen. Bah.


 
Wel, een sopje is zo gemaakt.


 
Dit moet je toch niet willen? Daarom: 
schrobben maar.


 
Weg stof en vuil.
(voor de veiligheid: hou wel even de uiteindjes boven water!)

Ik droog alles af en bind de snoertjes bij elkaar 
met elastiekjes. Hè, wat keurig en fris nu allemaal.


 
O ja, de doos. Die scannen we ook nog 
even snel met zijn tweeën.


 
Dit gaat weg. Joepie-fijn.


 
En dit gaat naar het avfalstation. En weet je wat? Ik spring 
METEEN in de auto en breng het weg (met de spullen van 
gister). Want die schuur leger te zien worden, daar heb ik 
wel een ritje voor over.


 
Maar eerst even aan de koffie, gezellig onder 
een spelletje Halli Galli. 

En, niet te geloven, het is nog maar 10.00 uur!!!

Fijne dag verder.

dinsdag 10 juli 2012

Dag 171 De schuur, dag twee.

Vandaag ga ik weer een slagje slaan in de schuur.


 
Toevallig moest ik vanmorgen heel vroeg even in de schuur zijn. 
'Laat ik gelijk maar een doosje meenemen' dacht ik, 
'kan ik straks meteen even in de smiezen krijgen wat 
er nou eigenlijk inzit'.




Sinds de bouw van deze schuur heb ik er namelijk
geen blik meer in geslagen. We spreken over
vier jaar terug!

 
Dat een schuur niet altijd netjes kan zijn, soit. Maar dat je niet
meer weet wat je hebt is niet handig. Neem nu deze flessen/blikken; 
Drie, DRIE!!! keer heb ik ze op voorraad.

En je zou denken, met zo'n voorraad hardhout-olie
zullen die houten tuinstoelen er wel pico bello bij staan. 
Maar dat is het erge aan een dergelijke schuur-situatie: 
ik wist allang niet meer dat ik ze had!




Daarom leg ik ook nu een lijst aan, net als bij de schotten op 
zolder. Één blik op de lijst en je weet of je naar de Multimate
moet voor een fles van 't een of ander - of niet.




Verfpotten, die ga ik allemaal bij elkaar in een
doos doen. Deze gaan daarbij.

 
Aha, een ingedeukt flesje keukenblad-olie.
Gaat óp de lijst en terug in deze doos.

De doos is nu gereduceerd en in kaart gebracht. 
Weet je wat, ik breng het meteen naar de schuur.


 
Ai, wat nu - ik wil nog wel even doorgaan met mijn 
uurtje schuur, but where to begin??

Ik begin links bovenaan, en reorganiseer al gaande 
mijn weg naar de benedenste planken.


 
Je ziet het niet, maar de algehele situatie in de schuur is 
nu iets verbeterd.


 
Zie je? Het begint een pietsje leger te raken.

Kom, dan laat ik zien wat er uit verdwenen is.


 
Geen slechte score toch? Voor die groene tent heb 
ik moeten vechten. De jongens willen hem houden, maar 
hij is hevig aangevreten door de muizen. Ik kan het niet 
langer aanzien, hij gaat weg.


 
En dan dit zakje: ik ben blij dat het uit de krochten 
van de schuur omhoog is gekomen, want hier moest 
gewoon actie op worden ondernomen.


 

Het bevat een hele hoop doekjes. Bizar. Waar komen
ze vandaan?! Zelfs de hond is nieuwsgierig geworden.

Ze gaan deels weg, en deels in de was. Meteen.


 
Het is wel weer mooi geweest voor vandaag.
Koffie-tje en even relaxen maar.

Fijne dag en tot morgen!

maandag 9 juli 2012

Dag 170 De schuur - eerste dag.

Vandaag gaat de schuur op de schop. Iets wat zeker bij 
dit jaar van opruimen hoort.


 
Hij ziet er lief en rustgevend uit.


 
Maar o wee, als je er op zoek gaat 
naar een flesje kruipolie. Huilen geblazen.


 
Dat het hier heftig onder-georganiseerd is, is
een understatment. Wij zijn hier de weg kwijt.


 
Tenminste, Frits kan hier nog wel wat vinden.
Maar ik zie door de bomen het bos niet meer.


 
We hebben besloten om er verandering in te brengen:
volgens de strategie van een kastje per dag! Vrienden
van ons zijn ook zo met hun schuur aan de slag gegaan
en noemen het 'Een uur in de schuur'.


 
Doel van het uurtje van vandaag:
alle spullen die naar het afvalstation mogen úit de schuur vissen 
en ze daar 'aanbieden' (wat blijft dat toch een vermakelijk woord).

Dit gaat allemaal weg. Fijn.


 
Oei, wat een lelijke foto. Krijg er buikpijn van. Waarom
dan toch laten zien?
Om te vieren dat dit doosje inmiddels verleden tijd is. 
Het is uren geleden 'aangeboden' aan het afvalstation.


 
En hoe prettig; dit gaat ook allemaal weg.
Weg, weg, weg.

De schuur is een aantal kilootjes lichter. Een prima 
eerste aanzet. Morgen weer een stukje.


 
Zo. En nu even staren naar een foto van de schuur 
van een paar weken geleden. Toen de witte clematis 
nog bloeide. De bloeitijd is altijd weer zo gauw voorbij!

Zodoende maar even de foto er af en toe even bij halen.

vrijdag 6 juli 2012

Dag 169 Twee dingetjesbakjes opschonen.

Eerst maar even een terugblik 
op wat losse eindjes van gister:



Na mijn uurtje haken & koffie van gister...


 
Had ik drie vrolijke sleutelhangers.
(eigenlijk vier, maar die ene is al weggegeven).


 
Wat betreft de lampjes; die zijn eindelijk weer in gebruik.


 
"Wow, cool!" was de reactie van de jongens.
Leuk om te zien dat de lampjes weer ergens
hun lichtjes schijnen.

Goed. Wat gaat het vandaag worden?


 
Was het gister iets groots, vandaag hou ik het klein.
Dat heb ik wel verdiend, vind ik.

Het worden mijn twee dingetjes-bakjes. Ze raken vol
en beginnen over te stromen in de la.

 
Tijd voor een kwartiertje toegepaste aandacht.


 
Dit is de score van bakje 1:
veertien categorie-tjes.


 
En nu bakje twee erbij, die van zolder,
wel zo handig om dat meteen te doen.

Ik loop snel tien keer op en neer naar alle plekjes 
in huis waar deze spulletjes thuishoren.


 
Waarna ik nog zes stapeltjes overheb. Die kunnen allemaal naar zolder.

De dingetjesbakjes bevatten nu alleen spulletjes die ik ooit nog een
keer nodig heb maar waar geen andere plek voor bestaat. Zoals het
 stopje van een kinderbadje.

EN ze bevatten allebei een dobbelsteen. Altijd handig.


 
Enfin, op naar zolder.


 
Hè, fijn. Het dingetjesbakje in het sleutellaatje is weer leeg.
En ook die op zolder staat weer klaar voor nieuwe dingetjes.

Waarom een dingetjesbakje zul je misschien denken?
Hier lees je waarom. Ik ben er nog altijd content mee.

Fijn weekend!!

Ps. Volgende week staat onze schuur op het programma. 
(Want h-e-ll-o, hoe nodig)