dinsdag 3 juli 2012

Dag 167 Het dakje van de schommelbank.

Hallo allemaal,

Dank voor jullie reacties! Hoe herkenbaar zijn voor mij de valkuilen die jullie beschreven. Laat ik ze eens in kaart brengen, want er zicht op krijgen helpt vast om soepeltjes tussen de kuilen door te navigeren.

  • Op nummer 1) Perfectionisme: je wilt meteen véél doen en graag ook nog perfect (want, en dat is mijn eigen destructieve gedachte, "alle andere mensen hebben het tenslotte ook perfect voor elkaar"). Ai, verlamming.

  • Nummer 2) Terwijl je het 'kastje' van de dag aanpakt wordt je sluw verleid tot het doen van andere, daaruit voortvloeiende kastjes. Voor je het weet ligt echter de inhoud van 5 lades op je keukentafel. Zie dan maar eens enthousiast te blijven.
    (Wat te doen? Weersta de verleiding, leg de zaken die voortvloeien uit je kastje op de nieuwe plek waar ze bij horen en benader die plek op een andere dag als kastje).

  • Nummer 3) Je kastje is op zich af maar er blijven losse eindjes rondslingeren: een killer voor je voldoening en gevoel van trots. (Remedie: zie de losse eindjes als het kastje van de volgende dag.)

  • Nummer 4) Je ruimt (bv.) je boekenkast op en voor je het weet zit je in de boeken te lezen en ben je twee  uur verder. Dat is inderdaad een geniepige kuil in de weg. Want eerst is het leuk, maar uiteindelijk is het onbevredigend want er is niks gebeurd. Ja, een boel rommel overhoop gehaald.

  • Nummer 5) Een klein projectje telt net zo goed mee. Laat je niet in de luren leggen door de gedachte dat het klusje wat je op het oog hebt te klein is om mee te tellen als 'karweitje van de dag'. Ook die hebben namelijk toegepaste aandacht nodig. Tegenwoordig hanteer ik als graadmeter: baal ik ergens van en stoort het me al dagen (of weken of jaren): ik benader het als een kastje.

Hoe nu om te gaan met deze valkuilen? Eigenlijk heb ik maar één antwoord: hou je aan het simpele plan. Eigenlijk; hoe simpeler je plan, hoe groter de kans van slagen. Kies een klein projectje en rond het af. En ga dan aan de koffie en prijs jezelf (Heb je weer puik gedaan vandaag!). Dan zal voldoening je deel zijn.


********************************************************************************************************************

Goed, hoe gaat het met de schommelbank?
Heeft het ingezette plan van gister zijn vruchten
afgeworpen?




Zo trof ik hem aan vanmorgen en yes, 
alles hing nog op zijn plek.


 
Ik heb maar twintig minuten vandaag maar dat gaat vast lukken: ik ren
kordaat naar de schommelbank en trek met een ruk het dakje eraf.
De gister vastgespelde bandjes gaan nu definitief worden vastgenaaid.

Het lijkt wel het tropische regenwoud trouwens, daar achter die
bank. Ik kan er nauwelijks bij! Ik zal de twee tuinmannen
(die ons gezin rijk is) eens inseinen.


 
Snel schud ik de bladeren en naalden van me af en ren naar 
boven. Wat is het toch prettig dat daar de naaimachine 
klaar staat.

Eerst maar eens deze tunnel weer vastnaaien, is dat ook 
meteen weer snug voor mekaar.


 
Rats, rats, rats.


 
EN...hij zit er weer op. Er is weer een ergenispuntje van mijn
lijst, hoera! Dit is een heerlijk plekje om te zitten lezen op
warme dagen; koel en frisgroen.


 

Ah, daar hebben we de tuinmannen. Ook zij zijn blij met het herstelde
dakje. Het voelt goed dat het er niet meer zo bijhangt als op deze foto
van een tijdje terug.

Koffie, schaduw en een goed boek; dat lijkt me
voor straks een goed plan.


2 opmerkingen:

  1. Ziet er weer strak uit! Lijkt me een heerlijk hoekje

    Ik probeer het nu op m'n werk ook (te druk en te veel op mijn bordje). Opdelen in kleine stukjes en dan trots zijn als er iets gebeurd is...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ben onlangs pas begonnen je blog te volgen, maar ik begin er al aan verslaafd te raken.
    Voorheen deed ik eens in de zoveel tijd een grote opruim actie, maar dit bevalt me veel beter. Ik wilde veel te veel in een keer doen. Nu heb ik bij elke plank een voldaan gevoel.

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je even langskwam!