zaterdag 28 april 2012

Dag 135 Bovenste plank in grijze kast


Terwijl Frits met de kinderen in de tuin aan de slag is,
heb ik even een half uurtje voor mezelf.


 
Perfect voor een snel succesje.
Daarvoor moet ik op zolder zijn.


 
De bovenste plank van deze kast is een bron 
van ergernis. Zodra ik de kast openschuif vallen er 
dingen op mijn voeten.


 
Razendsnel sorteer ik de boel.
Hè, wat gaat dit toch een stuk soepeler dan
driekwart jaar terug. Ik raak verdorie ervaren!


 
Dit gaat weg. Altijd fijn.


 
Nu even een tutorial boodschappenlijstjes knippen,
van papier wat vaak gedachteloos in de papierbak 
terechtkomt vanwege een regel die er bv. op is geprint.

1) pak een schaar
2) knip er papiertjes van (8 x 8 cm)


 
Klaar ben je. De komende 6 maanden 
zit ik gebeiteld qua boodschappenlijstjes.


 
Dit ligt al sedert 2007 op deze plank. Ik wil ze al sinds lange tijd
terugbezorgen aan de opleiding waar ik destijds groepsleider was.
Vrij ernstig. Hoe vaak dacht ik niet 'ik geef ze wel mee aan de eerste
de beste persoon waarvan ik weet dat die daar nog weleens komt.'


 
Vandaag besluit ik om ze op de post te doen!
Van de stapel 'gebruikte enveloppen', die ik netjes opgestapeld 
zojuist op de plank heb gelegd, pak ik dankbaar een envelop.

Eindelijk, eindelijk, ben ik die naam-tags kwijt.
Waarom heb ik hier nooit eerder aan gedacht?!


 
Ik zet snel alle ordners op de andere planken recht, en...
Het ziet er weer puik uit.


 
De kast kan zonder haperen weer dicht, 
what a relief!

Het is meivakantie en de komende dagen ga ik me lekker
richten op ons gezin.Voor iedereen die ook vrij heeft:
veel ontspanning, gezelligheid en saamhorigheid toegewenst.

Vanaf 7 mei ben ik weer van de partij!

vrijdag 27 april 2012

Dag 134 Een laatje uit de mooie kast


Vandaag ruim ik 1 laatje op. 


 
Die luxaflex aanpakken had natuurlijk eigenlijk niks met
een kastje per dag te maken. Ik ben er nog kapot van.

Nee, dan vandaag, in 30 minuten ruim ik een laatje op 
waar ik al ruim anderhalf jaar van denk: dat kan beter.

Helemaal fijn. Dat werkt voor mij,
zo'n afgebakende tijdsspanne.


 
Wie kent nog mijn mooie kast? Ik heb er al heel wat
half uurtjes aan besteed (zie label: mooie kast). Maar
er is hier nog een laatje wat aandacht verdiend.


 
De grote, bovenste, meest rechtse la!


 
Daar prop ik altijd het kleedje in voor de hond.
's Avonds mag hij daar op liggen, op de bank: 
voor hem zijn dagelijks moment van ultiem geluk.


 
Kijk nou. Achterin de la bevond zich nóg een hondendeken.
Die gaat eruit. Mag weg, is te ver heen.

De witte gaat in de was (ik loop kordaat naar boven 
en zet meteen de wasmachine aan). Hè, dat voelt goed.


 
Die lamineerhoezen gaan eruit. Ze verhuizen naar
het schap erboven. Daar staat namelijk ook de lamineermachine.

Op dit punt wil ik graag even iets met jullie delen. Iets wat mij iedere keer 
weer verbaast en wat regelmatig een bron van persoonlijk vermaak is, is dit:
Mijn spellingscontrole geeft aan dat 'lamineerhoezen' geen bestaand 
woord is. Daarentegen zou ik wel kunnen kiezen uit de woorden:
'lampneerhoezen' en 'bamineerhoezen'! Nou ja?!


 
De bamineerhoezen gaan dus in het schap, onder 
het bruine kussen. Daar ziet niemand er meer wat 
van, en ze liggen toch logisch opgeruimd
(machine bij hoezen).


 
Dit hou ik over. Ik sorteer het en daarna...


 
...is dit de opbrengst aan spullen waarvan onduidelijk is waar ze bijhoren,
EN die de afgelopen twee jaar niet gebruikt zijn.Altijd fijn om die te
onderscheppen.

Ik leg ze klaar voor Frits om er zijn mannelijk technische blik op te werpen.
Wanneer ook hij er geen chocola van kan maken, gaan ze naar de 
schuur; in de doos voor de Recycle Winkel.


 
Toppie. Ik ben blij.
Aan de koffie!


donderdag 26 april 2012

Dag 133 De grote luxaflex


Zo, de afgelopen dagen zijn voorbij. Ik had een aantal belangrijke
dingen op de agenda. 'First things first' bracht ik mezelf in herinnering,
dus daar heb ik me aan gehouden.
Maar nu is het weer tijd voor Een Kastje per Dag!


Dit is een verslag van mijn gevecht met De Grote Luxaflex.
Met kwieke pas loop ik de trap op: ik zal dit varkentje wel eens
even gaan wassen.


 
Want dat hier werk aan de winkel is, lijkt me duidelijk.
Deze touwtjes kunnen witter en laten we het over het 
stof maar niet hebben.


 
Ja, ik weet het. Dit is eigenlijk te erg om te laten zien. 
Maar ja, het overall plaatje waarom hier grote actie 
is vereist, wordt wel meteen duidelijk.


 
Kijk, en hier zie je waarom dit geen 
makkelijke klus gaat worden.


 
Nou ja, laat ik maar eens beginnen met boenen.
Dat is altijd goed.


 
Ik probeerde nog efficiënt te werken door de al geschrobde 
lamellen met een roze touwtje bij elkaar te binden. Maar al
gauw ontdekte ik: het wassen van een lange luxaflex in een
te kort bad is geen optimaal systeem.

Een hernia had ik er nou ook weer niet voor over.


 
Ik liet de luxaflex uitdruipen en hing hem terug. 
Die is toch veel te lang? En er zitten - by the way -
een stuk of tien hevig gekreukelde lamellen tussen.

Wanneer ik nou eens veertig lamellen los haal, 
de beste eruit pik, die met een fris doekje lamel voor lamel
schoonmaak en ze dan weer terug plaats? Dan kan ik de 
luxaflex meteen op maat maken!

Dat is toch een fantastisch idee??!



 
Op dit moment sloeg de twijfel toe. Maar, ik zette door en...


 
Vijf minuten later was dit de situatie. Ik zuchtte ervan, 
het voelde een beetje angstig. 'Ben ik in staat om die luxaflex 
straks weer in elkaar te draaien?' vroeg ik me vertwijfeld af.

Nou ja, ik ga gewoon stap voor stap verder - komt vast wel goed.



Deze lamellen doorstonden de selectie niet. Het 
voelt goed om de gekreukte, gedeukte en golvende 
exemplaren weg te doen.



 
Eén voor een haal ik een doekje langs de overgebleven lamellen
en plaats ze terug, daarbij pogend ze niet alsnog te verbuigen.
Wat een KARWEI!, ik kan niet anders zeggen.


 
Toch ben ik intens tevreden met het resultaat.

Een lezer vroeg me hoe je luxaflex kunt reinigen wanneer 
je geen bad hebt. Misschien is dit bovenstaande ritueel een idee. Maar 
ongetwijfeld zijn er betere manieren. (Op straat leggen, met plastic eronder, 
en de tuinslang erop zetten?)

Na deze megalomane klus ben ik toe aan een ongecompliceerd
laatje om uit te zoeken. Laat ik daar nou precies één van op mijn
lijstje hebben staan! Daarover morgen meer.

vrijdag 20 april 2012

Dag 132 De luxaflex in een badje.


De badkamer is nu lekker fris. Het lijkt me een mooi moment
om eindelijk eens de oude luxaflex daar te vervangen.


 
Zodoende loop ik bij de Ikea naar binnen; 
witte houten jaloezieën zijn mijn wens 
(en nu ik er toch ben is even pauzeren ook best fijn).



 Ik kom terug mét een roze lampenkapje, maar
zonder jaloezieën. Ik ben niet overtuigd van de 
verbetering en de kwaliteit, ten opzichte van wat er nu hangt.

(ps. de voet van deze lamp is een thriftie, afgelopen 
weekend gescoord voor 2,- euro. Joechee!)


 
O ja, twee lampenkapjes voor in de slaapkamer 
heb ik ook van de Ikea meegebracht. Dat was 
onafwendbaar, zoals de foto onomstotelijk laat zien.


 
Dit is beter. Ik kocht de kapjes in de meest neutrale tint want 
wie o wie weet hoe onze slaapkamer er na de restyling uit 
gaat zien?


 
Ik niet in ieder geval. Ik loop door de Ikea en denk: Help!
Hoe style je eigenlijk een kamer? Je kunt a) uit honderden dingen en
stijlen kiezen. En b) waar begin je???? Met de kleur van de vloer? 
Of die van de gordijnen? Of die van het behang? 

Wat kies je? Ik besef: stylen is een vak.
Nou ja, komt tijd, komt raad.


 
Oké, terug naar de hoofdlijn in dit verhaal. Ik 
heb besloten de oude luxaflex weer op te hangen. Die 
mag blijven totdat ik iets tegen het lijf loop wat klopt.

Ergens las ik dat je ze af en toe een paar uur moet 
laten weken in bad, dan zijn ze weer als nieuw.
 Goed idee, op naar boven.


 
Daar zul je em hebben; wat is hij vuil.


 
Hup, in bad jij.


 
Een scheut Ajax erbij...


 
En schrobben maar. Het voelt goed om al dat stof 
er af te boenen.


 
Tijd om te weken. Over een uurtje ben ik terug.


 
De luxaflex ziet er nu schoon uit, maar de touwtjes niet, 
die zijn hier en daar nog donker en viezig. Na mijn avontuur 
met de schimmelmuur heb ik 'bleek' in huis. Zou dat 
ook goed werken op geschimmelde touwtjes?


 
Best wel, blijkt. Het ziet er nu - na weer een uurtje - 
een stuk beter uit. En kijk eens hoe heerlijk donker 
het water is: altijd een goed teken.

(zoals mijn moeder dan zegt: 'het doet een jasje uit!'
En zo is het.)


 
Zo schoon is deze luxaflex nog nooit geweest.
Kan nog prima even mee.


 
Morgen is de grote luxaflex aan de beurt.

In ieder geval is dit projectje gelukt. Frits gaf me 
een compliment; 'Geweldig zeg, wat ziet dat er mooi uit.'

Nou, dat is toch de kroon op het werk van iedere huisvrouw?
(Hahahaha. Maar ja, het is wel een beetje zo)

Fijn weekend, 
Nelleke


woensdag 18 april 2012

Dag 131 Houtwerk soppen...final round

Het is nog vroeg en na de positieve ervaring van gister 
heb ik warempel zin in mijn klusje van vandaag: het aanpakken
van de badkamer; de laatste ruimte op de bovenverdieping die 
nog hevig gesopt moet worden.


 

Na een stevig ontbijt zet ik mijn uitrusting voor vandaag 
klaar: schoonmaakspullen, muziek en thee.

Ik streef naar opnieuw een leuke schoonmaak-ervaring.
Zou dat mogelijk zijn?


 
Ik leg alvast een beloning neer voor straks. Deze Molly Makes
viel gister in de bus, te leuk. Perfect voor bij een welverdiend
kopje koffie straks.



 
Het warme sop is gemaakt...and on we go!


 
Kijk, dit is dus zo'n ruimte waarvan je zou kunnen 
denken: niks mis mee. Maar...


 
Niets is wat het lijkt.


 
Het punt is: deze luxaflex zit vast. Al jaren denk ik dus
'dit kan gewoon niet anders, hier zal ik noooooit bij kunnen'.

Doch, het is een kwestie van losschroeven en dan 
(wees gewaarschuwd voor schokkende beelden)...


 
Nou ja, wat moet ik hiervan zeggen? Het is hier zo vies dat 
ik alsnog ter plekke hard wil weg rennen. Maar aangezien dat niet 
goed werkt (heb ik op mijn levenspad gemerkt) kijk ik deze zaak
recht in de ogen en deal ermee.


 
En het valt reuze mee. Moet je zien: drie minuten 
later ziet het er al 90% beter uit.


 
Nu de luxaflex eraf ligt kan ik me er niet toe zetten hem weer
terug te hangen. Hij is oud en niet meer schoon te krijgen. 

Ik neem een kordaat besluit: morgen ben ik in de buurt van 
de Ikea en ga op zoek naar friswitte houten jaloezieën.


 
Hetzelfde geldt voor de gordijnen. Aan de voorkant zie je het niet,
maar aan de achterkant zijn ze ernstig aangetast door 'het weer'.
Dit kun je toch niet meer terug hangen? Weg ermee.



 
Het zonnetje begint te schijnen, de muziek van The young
Messiah galmt door de badkamer en ik ben helemaal happy.


 
Dit is de cd ervan. Hier luisterde ik als tiener al graag naar. 
De muziek raakte me toen en dat doet het nog. Wil je het eens
horen, klik dan hier. De echte Messiah van Handel is natuurlijk
van een andere orde, maar deze versie vind ik ook mooi;
de tekst raakt me en van de melodie wordt ik erg blij.


 
Het zit erop. Wanneer ik plekken aanpak waarvan ik dacht dat 
ze gewoon niet schoon kónden worden, is de voldoening het grootst.

Eén luxaflex heb ik nog even laten hangen, en aan de andere kant
het gordijn. Tja, we moeten natuurlijk nog wel in private kunnen
douchen. Maar mijn volgende doel is: nieuwe jaloezieën en andere
gordijnen.


 
Nu zit ik hier en ben diep tevreden.
Ik heb alles gesopt op de bovenverdieping. Ook heb ik ontdekt
dat je zelfs van iets saais als schoonmaken wat leuks kunt maken
én ik heb het een en ander opgestoken op schoonmaakgebied.
Nou, tel uit je winst.

Tijd voor de crafty world of Molly Makes.