Dag 83 Twee lades uit de mooie kast

Lezers van het eerste uur zullen zich misschien mijn mooie kast herinneren (dag 14). Wat een overwinning was dat. De kast lag zo vol met van alles en nog wat, dat hij er bijna in zijn eentje in is geslaagd me aan het opruimen te krijgen.
Sinds die tijd geniet ik dagelijks van de rust en gezelligheid die de kast nu uitstraalt.

MAAR, deze kast telt natuurlijk ook lades; zestien maar liefst.
En niet één ervan is opgeruimd.

Geen nood, denk ik tegenwoordig, ik ga ze gewoon één voor één aanpakken.
Vandaag valt mijn keus op dit paar: die met het knutselpapier van de kinderen.

Mijn oudste zoon Olivier en ik zijn een middagje samen thuis, en het lijkt me
handig iets aan te pakken waar hij me met zijn mening goed bij kan helpen

Op de bank bij de salontafel gaan we aan de slag.

Hij spreekt me trouwens steeds vaker aan met 'mevrouw Helderder',
waar ik erg om moet lachen (maar het is natuurlijk wel een beetje zo).

'Deze mag niet weg hoor mam', roept hij bij het eerste boekje.
'Mm, ik hoop dat dit goed gaat', denk ik lichtelijk ongerust.

Maar het gaat prima, samen sorteren we vrolijk de boel
(hij neuriet een kerstliedje).

Wat overblijft mag bij het oud papier.
Hè, dat ruimt lekker op.

Nadat ik de lades flink heb uitgesopt beslissen we over de indeling
ervan. 'Moet je zien, we zijn al klaar!' roept Olivier verbaasd.

Vind ik een prachtige reactie - helemaal in de sfeer van dit project.

Ik sop de stoffige holletjes even uit terwijl het kind zich tevreden in een 

gemakkelijke stoel nestelt, voor een welverdiend half uurtje tv.

Wat fijn dat ook deze plekjes weer uitgezocht en overzichtelijk zijn.

Fijn weekend allemaal, en tot maandag!
Nelleke