De schuur aanpakken volgens de 'uurtje per dag'-methode blijkt super
te werken in dit huis. Dagelijks doe ik iets, en verder breek ik mijn
hoofd niet over de rest van de spullen. Het geeft niet alleen een
voortschrijdend resultaat, maar ook voldoening. Zoals vandaag...
Vanmorgen stapte ik om 7.45 uur kwiek de tuin in.
Op pad richting schuur, met een missie.
Als ik nu niet mijn kans grijp kan ik het namelijk wel shaken met
het uurtje schuur van vandaag. Het merendeel van de spullen
in de schuur hebben toch echt Frits zijn aandacht nodig.
Deze twee zakken en die doos bijvoorbeeld.
Ze zitten vol met mannen-dingen.
Snel sleep ik het mee naar de keuken, waar Frits
rustig achter zijn ontbijtje zit.
Geen nood, ik sorteer het eerst wel even. Vind ik wel
een leuk klusje; in kaart brengen wat er in zo'n tas zit.
'Wat wil je bewaren Frits?' vroeg ik. Hij dacht even
na en besloot - vanuit een sterk verlangen naar een
georganiseerd schuurtje - flink schoon schip te maken.
'Hier heb ik de afgelopen tien jaar misschien één snoertje
uit gevist' kwam hij bedachtzaam, en toen gedecideerd:
'Van mij mag het weg'.
Wow, dat ruimt lekker op!
Kijk, dit leuke vintage vijftiger-jaren snoertje viel mij dan weer op.
Volgens mij zat er vroeger een strijkijzer aan vast.
Wat móét je er mee?! Frits waarom bewaarde je dit?
'Tja, beter mee dan om verlegen (voor dit zinnetje haalt
hij altijd zijn brabantse accent van stal, inclusief zachte g.)
dat is wat ik vermoedelijk dacht destijds' stelde hij, alweer
kauwend op zijn broodje, vast.
Weer zo één. Mag deze ook weg?
Ja, die mag ook weg.
We zitten inmiddels op een vrij rigoureus spoor. Dit stapeltje
met telefoon-gerelateerde spulletjes bijvoorbeeld. We doen er
al jaren niks mee. Het gaat weg.
Een paar verlengsnoeren en stekkers mogen blijven,
maar de rest gaan we fijn aanbieden, bij het afvalstation.
Wat denk je dat er met lampen gebeurd wanneer
ze in een zak met snoertjes terecht komen? Precies.
Ook weg.
Van die twee volle zakken is dit overgebleven. Een goede score!
Maar wat zijn die snoeren VIES, zeg. Het lijkt wel alsof ze allemaal
al tientallen jaren in een ranzig studentenhuis hebben gelegen.
Ik kan er gewoon niet toe komen om ze in deze staat terug te
doen in de tas en ze zo in de schuur op te bergen. Bah.
Wel, een sopje is zo gemaakt.
Dit moet je toch niet willen? Daarom:
schrobben maar.
Weg stof en vuil.
(voor de veiligheid: hou wel even de uiteindjes boven water!)
Ik droog alles af en bind de snoertjes bij elkaar
met elastiekjes. Hè, wat keurig en fris nu allemaal.
O ja, de doos. Die scannen we ook nog
even snel met zijn tweeën.
Dit gaat weg. Joepie-fijn.
En dit gaat naar het avfalstation. En weet je wat? Ik spring
METEEN in de auto en breng het weg (met de spullen van
gister). Want die schuur leger te zien worden, daar heb ik
wel een ritje voor over.
Maar eerst even aan de koffie, gezellig onder
een spelletje Halli Galli.
En, niet te geloven, het is nog maar 10.00 uur!!!
Fijne dag verder.
