Soms denk ik...komt het echt wel goed met mij en de kastjes (dan kijk ik naar alles waar ik nog niet ben geweest, de zolder bijvoorbeeld). Toch, vaak denk ik; wat is er al ontzettend veel veranderd!!! Er zijn al zoveel plekken in ons huis beter georganiseerd. Sterker nog, ik begin er slag van te krijgen. Loop ik ergens door iemands huis, denk ik 'die mand zou drie keer zo leeg zijn als iemand hem even uitzocht'. Het moet niet gekker worden.
Het is dus echt waar...doe iedere dag iets kleins en na een jaar heb je iets groots bereikt. Ik krijg vaak de vraag 'kun je met je kastjes-project wel 365 dagen vullen?' Eerlijk gezegd denk ik dat dat geen probleem zal zijn. Maar ik ben wel erg benieuwd welk laatje, of kastje of plankje nummer 365 zal zijn!
Goed, aan de slag. In de mooie kast staan twee mandjes. Die zitten vol adapters en andere spullen. Het is inmiddels één grote knoop, en dat zorgt voor irritatie! Tijd om ze om te keren en uit te zoeken.
Zo zien ze er van binnen uit. Brrr.
Ik heb ze lekker in de ochtendzon heel relaxed uitgezocht. Zie je die pot crème? Hoe komt die nou tussen al die adapters terecht??!
Het dierbaarste vondstje van vandaag. Een piepklein stukje wat van dit schattige verrekijkertje was afgebroken. Het was kwijt, maar zat in een van de mandjes!
Heb het inmiddels in elkaar gelijmd, wat meteen een nieuwe tip oplevert: Pak meteen die klusjes aan die voortkomen uit het opruimen van een kastje (mandje in dit geval). Echt fijn om zo'n 'unfinished project' van je lijstje te kunnen schrappen.
Met deze vondst was ik echt opgetogen. Een lamp-dingie waarvan het glazen omhulsel al een jaartje of wat geleden kapot is gevallen. Hupakee, weg ermee. Dat geeft lekker ruimte in zo'n klein mandje.
Voor wat betreft de komende week ga ik aanpakken: DE ZOLDER. Het grootste kastje in mijn huis!
Met de zolder ben ik mijn project begonnen (kijk maar eens op dag 1). Ik schuif het al weken voor me uit en ondertussen raakt hij ongemerkt voller en voller - hoe kan dat eigenlijk??? Dus nu treed ik er maar mee naar buiten, dat is mijn laatste redmiddel om mijzelf die trap op te krijgen: lieve lezers, de komende vijf dagen committeer ik mij aan de zolder. Vijf dagen - elke dag een uurtje.
Hou me er gerust aan.
Leuk zeg! Ik word er zelf al helemaal vrolijk van als ik dit allemaal lees en vooral zie! Ik zou dat ook wel willen, haha! Maar het zou al fijn zijn als ik de troep die ik this very moment aanschouw al eens aan de kant heb. (Inderdaad, het is eventjes werk, maar in een half uur kom je al verder dan je gedacht had) Nu nog even doen, maar hee; het is zaterdag avond; morgen weer een dag! ;-)
BeantwoordenVerwijderen